Πίσω στον απατό του που, αντί να δηλώνει συνταξιούχος, θα μπορούσε άραγε να κάθεται σε κάποιον πάγκο; «Εζησα μια πολύ ανταγωνιστική και έντονη αθλητική ζωή και αυτή η διαδικασία με κούρασε, αλλά με ικανοποίησε κιόλας. Καλόμαθα στις πρωτιές, στις επιτυχίες και στο να έχω την μπάλα στα χέρια μου. Εάν γινόμουν προπονητής, η μπάλα θα βρισκόταν στα χέρια των παικτών μου κι όποτε έκαναν κάποιο λάθος ή αστοχούσαν, θα τσατιζόμουν και θα τα ‘κανα ρημαδιό»!
Θα μπορούσε άραγε να παριστάνει τον πρόεδρο ή τον παράγοντα γενικώς και αδιακρίτως; «Δεν μου ταιριάζει αυτός ο ρόλος» αποκρίνεται. «Στην Ελλάδα τα προεδριλίκια και τα παραγοντιλίκια είναι πολύ αφηρημένες έννοιες. Θα ήθελα να βοηθήσω, αλλά όχι να κάνω χατίρια και να τσακώνομαι για τα αυτονόητα».
Πηγή: «Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα θεός» – ΤΑ ΝΕΑ
Σκουντής και Γκάλης , what could go wrong !
Η ατάκα πάντως , «Στην Ελλάδα τα προεδριλίκια και τα παραγοντιλίκια είναι πολύ αφηρημένες έννοιες. Θα ήθελα να βοηθήσω, αλλά όχι να κάνω χατίρια και να τσακώνομαι για τα αυτονόητα» , είναι τόσο μα τόσο αληθινή.
Πολλές ενδιαφέρουσες ατάκες από τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΝΙΚ. Ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο, που χωρίς να είναι συγγενής ή στενός φίλος, τον νιώθω τόσο κοντά μου. Να είναι πάντα καλά.
Επιτομή του “Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι” ακόμη και στις συνεντεύξεις του.Θεωρώ πως η Γκάλειος(sic)mentality πρέπει να γίνει τμήμα κάθε Έλληνα ( δεν ξέρω αν μέσω ενδοβολής με συμπεριφορικές τεχνικές πρέπει να εμφυτευθεί σε κάθε Ελληνόπουλο στην προσχολική ηλικία ).Πόσο ωραιότερα θα ήταν αν ο κάθε Έλληνας είχε ως μότο την σκληρή δουλεία με ταπεινότητα,χωρίς αυτομαστίγωμα με ειλικρινή αγάπη για τον εαυτό του και με απόλυτο σεβασμό στους παραδίπλα.Χωρίς λόγια με διάθεση για συνεχόμενη αυτο-βελτίωση,επαγγελματισμό είτε είναι ένας απλός τεχνίτης είτε πυρηνικός επιστήμονας…
Συμφωνώ… Όλα όμως αυτά τον κρατούν μακρυά από την ομάδα όταν τον έχει τόσο μεγάλη ανάγκη .
Ο μόνος άνθρωπος πανελληνίως που πραγματικά δεν πρέπει να ασχοληθεί με τον Ελληνικό επαγγελματικό αθλητισμό παραγοντικά. Απαγορεύεται να απομυθοποιηθεί ο Νικος ο Γκάλης μέχρι και από τον πιο σκληροπυρηνικό Παοκτζη.
Και ας μας γίνει μάθημα το γεγονός ότι υπήρχε ένα τέτοιο διαμάντι σε αυτον τον σύλλογο και καναμε οτιδήποτε δυνατόν να τον διώξουμε μακρυά και να μην του δίνουμε πρόσφορο έδαφος ώστε να μπορεί να μας βοηθήσει.
Γιατι δεν ερχεται να δει ενα ματς μαζι με τον κοσμο που τον εχει τοσο αναγκη κ το ξερει, αφου δεν υφισταται πλεον καραφλοκοραξ……?
Δυστυχώς ,δεν τον ενδιαφέρει Sub ,όσο και να το θέλουμε ή να το θεωρούμε δεδομένο . Πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι πως δεν μπορούμε να περιμένουμε παραπάνω πράγματα από το Νίκο . Βέβαια μας τα έδωσε όλα μαζεμένα στον μέγιστο βαθμό . Ακόμα μας δίνει . Είναι ο σουπερήρωας , είναι οι αναμνήσεις μας ,η παιδική μας ηλικία , είναι πως είμασταν οι νικητές και ολοι οι άλλοι χαμένοι ,είναι πως αγαπήσαμε το μπάσκετ ,πως έκανε ολη την χώρα Άρης ,πως τον προσκύνησαν οι καλύτεροι γιατί ήταν ο καλύτερος είναι ,είναι ,είναι… Ας τον αφήσουμε ήσυχο και που ξέρεις καμιά φορά !!!
Στο σκίτσο ο Νίκος Ξανθόπουλος είναι;
τι εννοει «Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα θεός» μα είναι ο ΘΕΟΣ
…μα είσαι Θεός…είσαι Θεός μοναδικός…πέρνα και μια βόλτα απ το Παλέ, απ’ το σπίτι σου…μας έχεις λείψει