Χτες η ομάδα μας έκανε μια νίκη η οποία μας έφερε ακόμα πιο κοντά στον φετινό στόχο ,που όσο και να μην μας κάνει να νιώθουμε καλά ,ήταν η παραμονή στην κατηγορία .
Πέρα και πάνω όμως από την νίκη ,ζήσαμε μια τεράστια και συγκινητική στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στις καρδιές μας .
Μια απ αυτές τις στιγμές του μας κάνουν να ξεχωρίζουμε απ οτιδήποτε σχετικό με την πορτοκαλί θεά κυκλοφορεί στην χώρα μας αλλά – ίσως – και πολύ πέρα απ αυτή.
Στα πλαίσια της βράβευσης της πρωταθλήτριας ομάδας μας του 1979 η συγκίνηση όλων ήταν δεδομένη ,πόσο μάλλον και επειδή απ αυτήν την γιορτή υπήρχαν απόντες .
Το πρωτάθλημα του 1979 ήταν η σπίθα που άναψε την φωτιά .Ήταν η
αρχή των πάντων . Ήταν αυτό που έφερε στην ομάδα μας τον Έναν και Μοναδικό που αμέσως μετά ζήσαμε στιγμές που άλλοι θα χρειάζονταν 10 ζωές για να ζήσουν .
Παρών σε όλη την πορεία ο Ξανθός . Ένας βαμμένος κιτρινόμαυρος . Ένας πραγματικός κέρβερος των γηπέδων . Ένας σκληρός και αδάμαστος άνθρωπος . Δεν καταλάβαινε τίποτα και δεν σταματούσε πουθενά .
Κάτω από την προπονητική του μπαγκέτα στάθηκαν με σεβασμό τιτάνες ,θρύλοι ,μύθοι του αθλήματος .Υπέταξε μεγάλες προσωπικότητες και σκότωσε τις προσωπικές τους επιδιώξεις για να φτιάξει «ομάδες» .
Ποιος μπορούσε να κάνει έναν γκάγκστερ να μοιραστεί με έναν δράκο; Ποιος μπορούσε να κάνει έναν δράκο να μετατραπεί σε δεύτερο ρόλο; Ποιος δεν θυμάται τα τσαμπουκαλίδια ,τις σφαλιάρες τα σακάκια τα τσιγάρα τα γούρια και την πληθωρική του παρουσία;
Στην πορεία απομακρύνθηκε και κοούτσαρε και άλλες ομάδες .Μετά πολιτικός –βουλευτής–υπουργός. Η προσωπικότητα του ξέφυγε από τα στενά αθλητικά όρια ,η βόλτα στην ζωή μεγάλωσε ,μπήκε σε διαφορετικά κοστούμια ,συναναστράφηκε με πολλούς , έριξε κρυφές
και φανερές ματιές δεξιά και αριστερά ,λειτούργησε για πολλούς σκοπούς ,διαφορετικούς και ίσως και εχθρικούς από τους δικούς μας .
Χτες ο ίδιος άνθρωπος ,γερασμένος και αδύναμος ,με δάκρυα στα μάτια μπροστά σε εκατομμύρια ανθρώπους λύγισε .
Δεν ήταν απλά κάτι της στιγμής . Λάθος .
Ήταν μια εξομολόγηση καρδιάς .Ήταν ένα προσκύνημα .
Μέσα στον ανυπέρβλητο ιερό ναό ,εκεί που έζησε την μισή του ζωή ,εκεί που δοξάστηκε όσο πολύ λίγοι ,κάτω ακριβώς από τα λάβαρα του αγώνα της ζωής του ,μπροστά σε όλους αυτούς που τον λάτρεψαν , ταπεινά χαμήλωσε τα μάτια και ζήτησε συγχώρεση .
Ο Αρης μας , άνοιξε της τεράστια αγκαλιά του και έκλεισε για πάντα μέσα το … ξανθό παιδί του ,όπως θα έκανε ένας δίκαιος και στοργικός πατέρας .
Η εξομολόγηση του ξανθού ,τρεκλίζοντας με δάκρυα στα μάτια δεν μπορεί να συγκριθεί με τπτ.
Ένας κέρβερος ένας αδάμαστος ,σκληρός και ισχυρότατος άνδρας μετατράπηκε σε ένα αδύναμο δακρυσμένο ανθρωπάκι που εξομολογήθηκε φωναχτά μπροστά σε θεούς και ανθρώπους
Άρης για πάντα και παντού!
Υ.Γ.: Αγόρασε κανείς την επετειακή φανέλα;
Σαμ, ωραίο κείμενο! Το απόλαυσα…
Ευχαριστώ εσένα αλλά και τον night για την επιμέλεια του κειμένου μου .
Μπραβο!! αφτοι οι τυπαδες με το Θεο στο στηθος φεραν πρωταθλημα στην πολη και καναν γενιες μαζι με τους δικους μου να γινουν ΑΡΗΣ ,σας ευχαριστουμε για ολα!!!!!ΑΡΗΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
Σας παρακαλω αν γινεται να αναφερουμε τα ονοματα σε αυτην την φωτο
Τον Χάρη και τον Ιωαννίδη τους ξέρεις.Με το άσπρο πουκάμισο και το κασκόλ είναι ο Παραμανιδης.Ο Ανανιάδης είναι με το Νο 5 που φορά γυαλιά.Με το 9 είναι ο Σκόνδρας,άκρη αριστερά.Το 11 είναι ο Νάστος,ενώ ο κύριος πίσω από τον Γουίλ είναι ο έφορος ονόματι Λαγός.
Πρέπει επιτέλους να σεβόμαστε κ να τιμούμε την ιστορία μας κ αυτούς που την έγραψαν. (είναι κάτι που κ σαν έθνος δεν κάνουμε) . Πρέπει στο Παλέ να κρεμάσουμε κ τις φανέλες όλων των ηρώων μας κ ιδιαίτερη τιμή σε αυτόν που τους έκανε την αγαπημένη ομάδα όλης της Ελλάδας (ας ανεβάσουμε το σακάκι του που λέει ο λόγος).
Φίλε Σαμ έγραψες σχεδόν όλα όσα με έχουν κατακλύσει από χθες. Το μόνο που ίσως να θέλω να προσθέσω σε όσα έγραψες είναι πως υπάρχει μεγαλείο και τεράστια δύναμη πίσω από κάθε συγνώμη, πόσο μάλλον όταν αυτή δίνεται μπροστά σε 5.000 ανθρώπους στο γήπεδο.
Με αφορμή την ανάρτηση σου θα ήθελα να σημειώσω 2-3 πράγματα που σκέφτομαι από χθες.
1. Η γιορτή χθες ήταν ιδιαίτερα πρόχειρη και τσαπατσούλικη. Να σκεφτεί η ΚΑΕ να ετοιμάσει μια δεύτερη εκδήλωση, στο τέλος της χρονιάς ίσως, στην οποία να δοθεί η δυνατότητα στους παίκτες αυτούς να μιλήσουν, στον κόσμο να τους αγκαλιάσει, να φωτογραφηθεί μαζί τους κλπ. Να βρεθεί φωτογραφικό υλικό και βίντεο από την εποχή εκείνη, να γυριστεί μια mini movie, να φτιαχτούν αναμνηστικά κλπ. Η ομάδα του 79 είναι πολύτιμη για εμάς για πάρα πολλούς λόγους.
2. Να ετοιμαστεί από την ΚΑΕ μια γιορτή αντίστοιχη με του Νικ, όπου θα τιμηθεί ο ξανθός. Είναι ο άνθρωπος που φορούσε τα χρώματα του Άρη ως παίκτης και προπονητής για σχεδόν 3 δεκαετίες και συνέδεσε το όνομα του, όσο κανένας ίσως με την Αυτοκρατορία μας.
3. Στιγμές σαν τις χθεσινές καταλαβαίνεις γιατί εξακολουθείς να αγαπάς μια ομάδα και δεν την παρατάς ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα. Ο λόγος πλέον μου είναι πιο ξεκάθαρος από ποτέ: Η ομάδα σου σε κρατάει πάντα νέο, σε έχει άμεσα συνδεδεμένο με τα νιάτα σου, με όλα αυτά που έκανες και ένιωσες εσύ για την ομάδα σου και η ομάδα σου για σένα.
Συμφωνώ μαζί σου Νικόλα και το λέω από χτες.Δεν μπορεί να προλάβεις σε 10 λεπτά μέσα,στο ΗΜΊΧΡΟΝΟ!,να τιμήσεις θρύλους.Ελεος!Είναι προσβολή προς αυτούς,προς εμάς,προς τον Άρη.Λυπαμαι,αλλά έτσι είναι.Επρεπε να βγουν οι ομάδες ξανά για ζέσταμα κι άρχιζαν κάποιοι να τους σπρώχνουν τους βετεράνους μας σα τους παππούδες που κατέβηκαν προς νερού τους στην εκδρομή των ΚΑΠΗ… Ντροπή ρε παιδια.
Στο ΝΒΑ τότε το κάνουν. Οργάνωση θέλει , όχι απαραίτητα χρόνο
Δε θα ξεχάσω ποτέ τους πανηγυρισμούς με τον πατέρα μου..40 χρόνια πίσω ρε φίλε…πωπώ…σαν νερό κυλά η ζωή μας….Να δώσει ο Θεός πρίν κλείσουμε τα μάτια μας να αξιωθούμε να χαρούμε έναν μεγάλο ευρωπαικό τίτλο…
Τι έγραφε στο facebook τότε; 😛
Θυμάμαι Νάιτ το πρωτοσέλιδο από τα Σπόρια με τον ερχομό του Γκάλη μετέπειτα,λαθρανάγνωση σε ψιλικατζίδικο δίπλα στο κουρείο που πήγαινα στην Κ.Μελενίκου..Σίσκος λεγόταν ο κουρέας(δεν μετρά σα διαφήμιση έχει πάψει να υπάρχει δεκαετίες..Από τη μια η βιτρίνα του κουρέα με τις βιντάζ φωτογραφίες της Wella(μούσια και μαλλί χωρίστρα) και από δίπλα στα ρολά να διαβάζεις Σπόρια πρωτοσέλιδο για την Αρειανάρα..Αξία ανεκτίμητη.
Με Χρήστο Σαμαρά να βρίσκει σε ποιανού σκιά θα κάνει καριέρα
Εμένα φίλε μου ο πατέρας μου με πήγαινε …στον Χατζηπαναγή .Ο ξάδερφος Δημήτρης όμως μου μίλησε αρχικά για το πρωτάθλημα του 79 ,τον Χάρη και τον Ανανιάδη και την Περούτζια και την έκανε σωστά την δουλειά . Ευχαριστώ Μήτσο (μας διαβάζει).
Η αληθεια ειναι οτι ο ξανθος ολα αυτα τα αξιζει και με το παραπανω. Μου χαρισε τοσα πολλα που για μενα δεν χρειαζοταν να “εξομολογηθει” για τιποτα. Θα ηθελα μονο να μην χρειαζοταν να τον δουμε καπως(αν με καταλαβαινεται) για να του αναγνωρισουμε αυτα που εκανε για τον συλλογο.
Τα ιδια δακρυβρεχτα γραφοταν για τον δρακο και μετα τον σταυρωσαμε. Δεν χρειαζεται να δουμε καποιον με μπαστουνι για να τα φερθουμε οπως του αρμοζει.
Δεν νομίζω πως σταυρώσαμε τον Δράκο . Τον κόουτς Γιαννάκη απολύσαμε μόνο γιατί η ομάδα κινδύνευε κκαι δεν έπαιζε τίποτα. . Τον δράκο του Αυτοκράτορα όπως έχω ξαναπεί , να τον τιμήσουμε όπως του αξίζει. Ούτε και τον ξανθό τον αναγνωρίσαμε σήμερα .
Μπίλια,ο πανδαμάτωρ χρόνος όλα τα γιατρεύει (η σχεδόν όλα).Πριν δέκα χρόνια,δεν θα μασταν φορτισμένοι έτσι,αυτά δεν θα τα λεγες, ούτε κι ο Σαμ θα έγραφε αυτό το κείμενο.Τολμω να πω!Τώρα ήρθε ο καιρός να μαλακώσει το πράγμα,καταλαβαίνεις τι εννοώ;Ένας ενεργός πολιτικά Ιωαννίδ ης αν τον τιμούσε ο Άρης στο Παλέ πριν δέκα χρόνια ,ακόμη και πριν πέντε!,θα σήκωνε πολλές αντιδράσεις.Κι όσο πιο πίσω πάμε στο χρονο είναι νωπές οι βρισιές προς το πρόσωπο του από την κερκίδα στον τελικό των απλήρωτων (που είχαμε και επέτειο προχτές!)και φυσικά οι αντίστοιχες προκλήσεις του σ’εκείνο το ματς.
Διαφωνώ.
και πριν 10 χρόνια τα ίδια λέγαμε και πριν 15 απλά τότε η πρώτη κουβέντα ήταν να τιμήσουμε τον Γκάλη και μετά να ερχόταν η σειρά των άλλων.
Τώρα που ο Γκάλης πήρε έστω μία μικρή (ως προς αυτά που πρόσφερε) γιορτή συνεχίζουμε να λέμε για όλους τους άλλους. Με πρώτους και καλύτερους την χρονιά του 79 και τον Γιαννάκη.
Οκ,με τη διαφωνία σου με την οποία όμως διαφωνώ κι εγώ!?Ορίστε γιατί:
Το 2014 ο Ιωαννίδης κατέβαινε με τη ΝΔ υποψήφιος περιφερειάρχης εδω,με μια πολιτική παρα-φιλολογια να αιωρείται τριγυρω, σχετικά με το συγκεκριμένο χρίσμα του κόμματος.Αυτη ήταν η τελευταία του “μεγάλη” εμφάνιση στα πολιτικά(αποχωρεί μετά τις εκλογές του ’15).Για μενα, καλά έκανε ο Άρης που όλο αυτόν τον καιρο,δεν προχώρησε σε οποιαδήποτε κίνηση να τον τιμησει…Τελειωνοντας από την Εθνική το 2003 μπλέκει αμέσως στην πολιτική (εκλογές του ’04)όπου τοποθετείται σε καίρια πόστα για τον Αθλητισμό.Εκλεγετσι συνεχώς βουλευτής ολη αυτή την δεκαετία.Στην συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ το 2012,ξαναπαίρνει το Υπουργείο!Σε ποιο χρονικό σημείο αυτού του παρελθόντος νομίζεις ότι θα μπορούσε να διοργανωθεί τιμητική εκδήλωση για τον Ξανθό από τον Άρη-σαν αυτή του Γκάλη ή μικρότερη δεν εχει σημασία-χωρις να ακουστούν παρατράγουδα ή να παρερμηνευτεί από τους οποίους καλοθελητες;Εγώ το εντοπίζω μόνο στην προ 2004 εποχή όμως πάλι τότε η συγκυρία είναι ακατάλληλη αφου ο Ξανθός είναι ακόμα προπονητικά ενεργός ,εμείς είμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και όπως προείπα ήταν ακόμα νωπά τα τραύματα εκατέρωθεν=τελικός απλήρωτων το ’98.
Τι όμορφο κείμενο!..Με συγκινησες Σαμ,μπράβο σου φίλε μου!
Είμαι συγκινημένος από χτες το απόγευμα φίλε .
θα ήθελα πολύ να συνυπογράψω στο κείμενό σου.
Και φαντάζομαι δεν είμαι ο μόνος.
Αφού σε εκφράζει ,το έχεις συνυπογράψει ήδη φίλε .
Για εμένα προσωπικά ο ξανθός είναι το Νο2 στο Hall of Fame του συλλόγου. Πίσω μόνο από τον αξεπέραστο Nick!
Aπό χτες το απογευμα ειμαι παρα πολυ συγκινημενος, ενιωσα τον Γιαννη Ιωαννιδη μερος της δικης μου οικογενειας. Εγω χαιρομαι που η ομαδα αυτη σημερα, με τους Ελληνες μπροστα, μπορει με τον τροπο που αγωνιζεται τελευταία.. να δινει καποια υπερηφάνια σε αυτους τους ενδοξους ζωντανους ηρωες της ιστοριας της ομαδας μας…και απλα Θελω οχι για εμας..αλλά..πρωτα για εκεινους, να χαρισει τα επομενα χρόνια, καποιον τίτλο. Μια γιορτή για τον αγαπημένο μας Ξανθό .. ευχομαι να συμβει εν ευθετω χρόνο. Το αιμα νερο δε γινεται, και ο,τι και να συμβεί αυτή η ομαδα, ειναι στο αιμα μου, στα αθωα παιδικα μου , εφηβικα μου χρονια, στις αναμνησεις που εχω…κατι τετοιες στιγμες καταλαβαινεις οτι δεν διαλεξες εσυ την ομαδα που θα γινεις, ειναι κατι μεταφυσικο που σε οριζει απο τη στιγμη που ερχεσαι σε αυτον τον κοσμο και σε ακολουθει μεχρι να φυγεις τελικα.
Όμορφο και συγκινητικό αυτό που έγραψες Sam.
Μπράβο Sam. Όμορφο κείμενο, ο ορισμός του ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ!Τεράστια ομάδα, τεράστια ιστορία, απίστευτα συναισθήματα!!
Σ ευχαριστώ δράκε . Σ αυτήν την ζωή το μόνο εύκολο είναι να βρεις τρόπους να μαλώσεις ,να διαφωνήσεις να βρίσεις , να μισήσεις ,να χωριστείς . Η ομορφιά της ζωής και ταυτόχρονα η δυσκολία είναι να συγχωρήσεις ,να προσπαθήσεις να καταλάβεις ,να συμπαρασταθείς, να βοηθήσεις ,να τα βρεις … Ο ξανθός μπορεί να …περιπλανήθηκε αλλά όλοι γνωρίζουμε πως είναι αίμα μας . Οσο για την προσφορά του ,ούτε λόγος . Το γεγονός πως ένας εγωίσταρος σαν και αυτόν ,που έφτασε τόσο ψηλά ένιωσε την ανάγκη να ταπεινωθεί μέσα στον ναό και μπροστά στον ανώτατο κριτή ήταν συγκλονιστικό . Και τώρα που το γράφω συγκινούμε .Νιώθω σαν να κερδίσαμε έναν ακόμα τίτλο . Νιώθω ξανά ξεχωριστός .