Ήταν η πρώτη μέρα του Φλεβάρη του 1998 όταν ο Άρης κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας, στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, σε μια επική προσπάθεια, που έμεινε στην ιστορία ως το «Φάιναλ Φορ των απλήρωτων!». Ακριβώς πριν 24 χρόνια…
Παρά τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που είχαν ως αποτέλεσμα τις αποχωρήσεις βασικών παικτών όπως ο Ορτίθ και ο Σοκ ο Άρης, παίζοντας σε ένα Αλεξάνδρειο που κόχλαζε και έσφυζε από πάθος κατάφερε να κερδίσει στον ημιτελικό τον πανίσχυρο και μετέπειτα πρωταθλητή Παναθηναϊκό (83-68) και με μόλις έξι παίκτες την πανίσχυρη ΑΕΚ του Γιάννη Ιωαννίδη στον τελικό (71-68), φτάνοντας στην κατάκτηση του τροπαίου και διαψεύδοντας όλα τα προγνωστικά!
Ο Παναγιώτης Λιαδέλης αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης, πραγματοποιώντας συγκλονιστικές εμφανίσεις. Ο Μάριο Μπόνι που ήταν με το ένα πόδι στο αεροπλάνο πανηγύρισε με την ψυχή του την κατάκτηση του τροπαίου. Πριν την στέψη πήρε το τύμπανο, δίνοντας συνθήματα στο πέταλο!
Το Kύπελλο του 1998 ήταν το προτελευταίο εγχώριο τρόπαιο (σ.σ. μεσολάβησε και η κατάκτηση του Τσάμπιονς Καπ) για τον «Αυτοκράτορα» του ελληνικού μπάσκετ του ελληνικού μπάσκετ, καθώς έξι χρόνια μετά ακολούθησε το Κύπελλο στο φάιναλ φορ της Λαμίας με αντίπαλο στον επεισοδιακό τελικό τον Ολυμπιακό (73-70).
Είναι κάποια γεγονότα στη ζωή, τα οποία είναι τόσο σημαντικά, που θυμάσαι ακριβώς που ήσουν όταν έγιναν, έτσι και εκείνος ο τελικός, όπως και η Λαμία, η Προύσα, το τρίποντο του Γιαννάκη, το πρώτο τρίποντο του Λόκετ κ.α.
Η δική μου ήταν…στο σπίτι. Μεγάλη ξενέρα, γιατί δυστυχώς μπορούσα να μπω στο γήπεδο, μιας και τότε δούλευα στην ΔΕΘ για μια έκθεση που γινόταν εκείνη την περίοδο και μπορούσα να πάρω εισιτήριο άμεσα και θα έπαιρνα ( για όσους δε γνωρίζουν ή δε θυμούνται, τότε το γήπεδο ήταν χωρισμένο στα τρια, οι φίλαθλοι των δυο ομάδων και τα επίσημα με προσκλήσεις ΕΟΚ. Οι ομάδες που αποκλείστηκαν επέστρεψαν κάποια εισιτήρια και προσκλήσεις και η ΑΕΚ δεν είχε τόσους φιλάθλους όσες οι άλλες δυο, οπότε έμειναν κάποια και για εμάς). Αλλά, είχα γενικά ξενερώσει με την όλη κατάσταση της ομάδας (τα ίδια που περνάμε κάθε 10 χρόνια άλλωστε) και δεν ήθελα καθόλου να πάω.
Εννοείται, πως ακόμα το μετανιώνω…
Είμαι σίγουρος πως όλοι θυμάστε τη στιγμή, οπότε ανυπομονώ να διαβάσω στα σχόλια τη δική σας.
Ζήτω συγγνώμη απ όλους κ ειδικά από τους διαχειριστες της σελίδας γιατί γράφω εκτός θέματος ,αλλά είμαι πραγματικά συντετριμενος από το νέο της δολοφονίας συν οπαδού μας .Ελπίζω να βρεθούν οι ένοχοι και να πληρώσουν .Ελπίζω αλλά δεν το πιστεύω δυστυχώς .
Συγγνώμη και πάλι ,από το πρωί γράφω στα Μκδ μπας και αισθανθώ λιγότερο χάλια.
Αυτό ακριβώς.
Μκδ;;
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης ,καπετάνιε μου.
Μαύρη ημέρα σήμερα για την ανθρωπότητα. Τα γήπεδα είναι μικρογραφία της κοινωνίας η σαπιλα της οποίας δεν περιγράφεται με λόγια. Δεν μπορώ να διανοηθω ότι υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να αφαιρέσει μια ζωή!!!
Τεράστια ευθύνη όλων μας (που μεγαλώνουμε παιδιά) και των παραγόντων που θρεφονται και γιγαντώνουν μέσω στρατιών τέτοιων οπαδών.
Ένας είναι ο διαχειριστής και δεν υπάρχει προφανώς κανένας λόγος να ζητας συγνώμη.
Να σαι καλά Ναιτ.
Το κακο ειναι οτι απλα μετραμε νεκρους. Δεν αλλαζει τιποτα. Οι καφριλες για τις οποιες κ οι ιδιες ομαδες εχουν τεραστιες ευθυνες δε θα σταματησουν ποτε. Απο το πρωι βλεπω ατελειωτες ανακοινωσεις με “στημενα” δακρυα απο συλλογους κ ψευτοθλιμμενα αρθρα απο δημοσιογραφους που οι ιδιοι βαζουν φυτιλιες σε ολα αυτα. ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. Κριμα στο παιδι κ την οικογενεια του. Τιποτα αλλο…
Δυστυχώς, όσο θα υπάρχουν άξεστοι και απολίτιστοι υπάνθρωποι, που θα αισθάνονται σημαντικοί μόνο στην κερκίδα, καλυμμένοι πίσω από από την προστασία των ομοϊδεατών τους… Όσο διάφοροι”παράγωντες” θα εκμεταλλεύονται αυτό το στρατό κατά το δοκούν… Όσο η αστυνομία δεν ανακατεύεται, φοβούμενη “άνωθεν” αντιδράσεις… Πολύ φοβάμαι πως το παλικάρι δεν θα είναι το τελευταίο. Δυστυχώς. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που το σκεπάζει.
ΥΓ.1: Πριν 24 χρόνια, πήρα συγχαρητήρια από ολόκληρο το γυμνάσιο που φοιτούσα!! Σε περιοχή του Πειραιά……. Άλλαξαν τόσο οι εποχές??
ΥΓ.2 : Το slum dank του sdna το διάβασε κανείς??