Πάμε στο μπάσκετ ενόψει της μάχης που προμηνύεται να γίνει στον ΕΣΑΚΕ. Σε καθημερινή βάση γίνεται λόγος για προσπάθειας διάσωσης του Άρη και του ΠΑΟΚ από τη διοργανώτρια αρχή αλλά και την ομοσπονδία. Αυτά τα γράμματα είναι παλιά. Στο διάστημα που ήταν στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, είναι αλήθεια ότι ο Άρης αναζήτησε τρόπους αγωνιστικής επιβίωσης μέσω αναδιάρθρωσης του Πρωταθλήματος. Ξέρετε πόσα στηρίγματα βρήκε; Κανένα. Έτσι, από τα τέλη του Γενάρη ήξερε ότι δεν επρόκειτο να γίνει αναδιάρθρωση του Πρωταθλήματος γιατί κλωτσούσαν 7-8 ομάδες οι οποίες τον έχουν σημαδέψει. Κι επειδή κατάλαβε ότι ο μοναδικός τρόπος επιβίωσής του ήταν εντός των τεσσάρων γραμμών ασχολήθηκε αποκλειστικά με αυτό το πλαίσιο. Μετά προέκυψε ο κορονοϊός και η διακοπή του Πρωταθλήματος. Αυτή βρήκε τους «κίτρινους» σε καλή κατάσταση σε αντίθεση με τους ΠΑΟΚ, Πανιώνιο, Ιωνικό και ειδικά τους δύο τελευταίους.
Την ίδια ώρα οι «εταίροι» στον ΕΣΑΚΕ έκαναν τα στραβά μάτια για ΚΑΕ οι οποίες δεν τακτοποίησαν τις υποχρεώσεις τους σε εταιρικά ζητήματα όπως αναγκαίες αυξήσεις κεφαλαίου και για ομάδες οι οποίες δεν πληρούσαν τα κριτήρια συμμετοχής στο Πρωτάθλημα ως προς το κομμάτι της χωρητικότητας του γηπέδου. Επίσης, δεν διερεύνησαν ποτέ αν ολοκληρώθηκαν εγγράφως οι… συνεταιρισμοί; Είναι οι ίδιες που πέρυσι επιδόθηκαν σε μια σειρά «ομορφιών» για να μην υποβιβαστούν συγκεκριμένες ομάδες.
Εμφανίζεται επίσης ότι οι ΚΑΕ θα αντιμετωπίσουν τεράστιο οικονομικό πρόβλημα λόγω αδυναμίας διάθεσης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων διότι δεν υφίσταται ενδιαφερόμενος πάροχος, με τη σημείωση ότι αποτελεί το σημαντικότερο έσοδο για τις ΚΑΕ. Αυτό δεν ισχύει για όλους και σίγουρα δεν ισχύει για τον Άρη. Για να μην ξεχνιόμαστε, στην περσινή σύσκεψη για τη μοιρασιά των χρημάτων από τη διάθεση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων αρνήθηκε να κυριαρχήσει το στοιχείο της εμπορικότητας με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το βασικό έσοδο της ΚΑΕ Άρης λοιπόν είναι από τις κάρτες διαρκείας και τα μεμονωμένα εισιτήρια γι’ αυτό θα ματώσει αν αποφασιστεί η διεξαγωγή των αγώνων κεκλεισμένων των θυρών. Το τηλεοπτικό έσοδο αντιστοιχούσε περίπου στο 10% του συνολικού προϋπολογισμού, πέραν του ότι δεν εισπράχθηκε ποτέ από την ΚΑΕ.
Πάμε στα κριτήρια συμμετοχής στο επόμενο Πρωτάθλημα. Υπάρχει πρόθεση αυστηριοποίησης και προσωπικά είμαι υπέρ αυτών. Καλό όμως θα είναι να μην φάσκουν και αντιφάσκουν οι ομάδες. Δεν γίνεται δηλαδή σε μια εποχή ισχυρής οικονομικής κρίσης και αδυναμίας «πώλησης» του προϊόντος να αποφασιστεί η αύξηση του ποσού της εγγυητικής επιταγής κατά 300%. Δεν ξέρω αν ο Άρης μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτό το κριτήριο, υποψιάζομαι όμως ότι πολλοί θα απογοητευτούν εφόσον θα το πετύχει. Το προϊόν δεν θα μεγαλώσει όμως με την απόφαση αύξησης του ποσού της εγγυητικής, αλλά αναλόγως της εμπορικότητας της κάθε συμμετέχουσας ομάδας. Γι’ αυτόν τον λόγο προσωπικά θα ήθελα να δω ως κριτήρια.
-Δικαίωμα συμμετοχής στο Πρωτάθλημα θα έχουν ομάδες οι οποίες στην τελευταία τριετία έχουν μέσο όρο εισιτηρίων τουλάχιστον τα 1000.
-Δικαίωμα συμμετοχής στο Πρωτάθλημα θα έχουν οι ομάδες των οποίων τα γήπεδα θα έχουν χωρητικότητα τουλάχιστον 2.000 θέσεων.
Έχει ενοχλήσει επίσης ακόμη και η πρόθεση συμμετοχής του Άρη στο Eurocup. Ενημερωτικά, ο Άρης θα στείλει φάκελο και στο BCL. Δεν ξέρω αν ενοχλούνται ομάδες οι οποίες δεν λαμβάνουν προσκλήσεις από διεθνείς διοργανώτριες αρχές, προφανώς όμως υστερούν στο κομμάτι της αυτογνωσίας. Εφόσον ο Άρης αποφασίσει να παίξει στην Ευρώπη και ανεξαρτήτως του ρίσκο που εμπεριέχει αυτή η απόφαση, κανείς δεν μπορεί να του κουνήσει το δάχτυλο. Και για να διαλύσουμε κάθε απορία. Πριν από περίπου δύο μήνες, ο Βίκτορ Σανικίντζε ο οποίος διατηρεί ρόλο στην ΚΑΕ Άρης ήρθε σε επαφή με στέλεχος γνωστής εταιρίας αθλητικής ένδυσης όπου συζήτησαν το ενδεχόμενο συνεργασίας. Βασική προϋπόθεση είναι να αγωνιστεί η ομάδα σε διεθνή διοργάνωση γιατί (τους επικεφαλής της εταιρίας) δεν τους ενδιαφέρει η προβολή στο ελληνικό Πρωτάθλημα, το θεωρούν πεταμένα λεφτά. Στην περίπτωση επίτευξης της συμφωνίας, η ΚΑΕ όχι μόνο θα «βγάλει» τα έξοδα συμμετοχής αλλά θα έχει και οικονομικό όφελος. Συνεπώς, το τι θα κάνει ο Άρης θα πρέπει να απασχολεί τον Άρη και όχι αυτούς που δεν παίρνουν πρόσκληση συμμετοχής. Σε τελική ανάλυση, όλοι ζούμε στον ίδιο ουρανό, αλλά δεν έχουμε τον ίδιο ορίζοντα.
Καταλήγοντας, για όσα όλα συμβαίνουν φταίει πρωτίστως ο ίδιος ο Άρης διότι στην κατάσταση που βρίσκεται δίνει το δικαίωμα σε πολλούς να επιχειρηματολογούν εναντίον του και να μην επιδεικνύουν τον πρέποντα σεβασμό. Αν ο ίδιος Άρης θέλει να το αλλάξει, θα πρέπει πρώτα να αλλάξει τον εαυτό του.
Πηγή: Όλοι ζούμε στον ίδιο ουρανό, αλλά δεν έχουμε τον ίδιο ορίζοντα | Basket League & Άρης | gazzetta.gr
Ε , μα ναι !
Και για αυτό κι εγώ λέω , ας προσέχουν και οι ίδιοι οι Αρειανοί όταν λένε τέτοια πράγματα ( όπως ” μας έσωσε ο κορονοιός ” ) γιατί δίνουν πατήματα – περισσότερα αν θέλετε – στους άλλους.
