«Ο Άρης μοιάζει να είναι κλεισμένος σε ένα υπόγειο που γεμίζει νερά και προσπαθεί να κρατήσει την μύτη του έξω για να αναπνεύσει, περιμένοντας κάποιον να του πετάξει ένα καλαμάκι για να σωθεί» (Στηβ Γιατζόγλου στη συνέντευξη Τύπου μετά το τέλος του αγώνα, Π.Α.Ο.Κ. – Άρης: 77-76, 24/2/2001).
Η εντός έδρας ήττα που υπέστησαν οι «κιτρινόμαυροι» στο χτεσινό ντέρμπι με τον συμπολίτη Π.Α.Ο.Κ., έδειξε ότι για άλλη μια χρονιά το «ταβάνι» του Άρη είναι η εξασφάλιση της παραμονής στη Basket League και τίποτε περισσότερο.
Ο πάλαι ποτέ «αυτοκράτορας» της ελληνικής καλαθοσφαίρισης για 4η σερί σεζόν δεν θα λάβει μέρος στα πλέι-οφ της διοργάνωσης έχοντας συμβιβασθεί με τον ρόλο του κομπάρσου στην Α1.
Η θηλιά έχει σφίξει επικίνδυνα στον λαιμό του θεού του πολέμου, ο οποίος μπορεί να τη γλίτωσε πέρυσι και φέτος χάρη και στη πανδημία του COVID-19, αλλά το καλοκαίρι που έρχεται ουδείς μπορεί να πει με σιγουριά τι μέλλει γενέσθαι με τη συμμετοχή της ομάδας στο επόμενο πρωτάθλημα.
Τα χρέη είναι δυσβάσταχτα (άνω των 4 εκατομμυρίων ευρώ), τα μπαν συνεχίζουν να υφίστανται, το θέμα με την παραχώρηση του Παλέ ακόμα δεν έχει τακτοποιηθεί και οι παράγοντες του Άρη προσπαθούν με «τρικ» (εισιτήρια οικονομικής ενίσχυσης, φανέλες, φωτογραφίες φιλάθλων στο γήπεδο) να «βουλώσουν» κάποιες τρύπες, αλλά κακά τα ψέματα με «τρικ» δεν σώζεται η κατάσταση.
Η φημολογία των τελευταίων ημερών περί νέας διοικητικής κατάστασης στους «κιτρινόμαυρους» (δηλώσεις του Ηλία Πόππη στον ραδιοφωνικό σταθμό, Libero 107,4) μένει να φανεί αν έχει δόση αλήθειας.
Ίσως μια κίνηση από Αρειανούς επιχειρηματίες να αποτελέσει το καλαμάκι που εναγωνίως ψάχνει ο Άρης για να αναπνεύσει.
Σε διαφορετική περίπτωση αργά ή γρήγορα η πορεία της ομάδας μοιάζει να είναι προδιαγεγραμμένη με υποβιβασμό στις χαμηλότερες κατηγορίες.
Δυστυχως η ζοφερη πραγματικοτητα. Ολα τ αλλα απλα να χαμε να λεγαμε….
Συγγνώμη, δηλαδή πριν από 3-4 χρόνια πόσα ήταν τα χρέη;