Τσαλδάρης revisited…

Τότε προσπάθησε- με 17 πόντους- να βγάλει την ομάδα, σχεδόν μόνος του, στην Ευρωλίγκα, χωρίς επιτυχία όμως…

Αυτό το παιχνίδι θεωρείται από πολλούς(κι από μένα) ως η αρχή του τέλους.

Ελπίζω η επιστροφή Τσαλδάρη να σημάνει το τέλος του τέλους…

Τον Τσαλδάρη ψηφίσαμε, πριν από λίγο καιρό εδώ, σαν τον καλύτερο Έλληνα που έπαιξε στην ομάδα το 2000-2010.

Σε 157 παιχνίδια είχε 21,7 λεπτά, 7,4 πόντους(46,2 2π.,40,2 3π.),1,9 ριμπάουντ, 1,4 ασίστ.

Τα νούμερα όμως δεν είναι αυτό που φτιάχνουν την εικόνα του Τσαλδάρη.
Είναι η ιστορία του ατάλαντου,κακού,άχρηστου,παγκίτη που με τη δουλειά, την επιμονή, το πάθος κέρδισε μια θέση στην ομάδα,στην Εθνική και στην καρδιά μας.
Είναι αυτό που θέλουμε να βλέπουμε,για να έχουμε μετά να λέμε ιστορίες.

Πλέον όμως ο Τσαλδάρης έρχεται για να δώσει-όλα αυτά που μπορεί- σαν αρχηγός!
Να είναι αυτός που θα πάρει την ομάδα από το χέρι στα δύσκολα, που θα παίξει άμυνα και θα κάνει τους άλλους να ακολουθήσουν, που θα είναι το επίκεντρο στο scouting report των άλλων ομάδων.

Μπορεί να το κάνει; Τα νούμερα του στα 3 χρόνια στην ομάδα λένε ότι μπορεί…

                    ORTG DRTG   USG PER
 2008-2009  110,6  105,3    20,6 13,6
 2007-2008  116,6  106,4    18,6 14,3
 2006-2007     98,8 101,2    14,5   8,6

Κάθε χρόνο είχε περισσότερες προσπάθειες και κάθε χρόνο βελτιωνόταν(σε σχέση με την υπόλοιπη ομάδα ήταν πάντα στους 3 καλύτερους παίκτες).

Θα δει όμως κι αυτός,πως η φετινή ομάδα δεν έχει καμία σχέση με εκείνες.
 Στη φετινή ομάδα θα είναι ο καλύτερος παίκτης κι όχι ο ρολίστας.
Θα πρέπει να πάρει και ένα ριμπάουντ παραπάνω.
Θα είναι αυτός που θα πρέπει να ξελασπώνει την ομάδα στα δύσκολα.
Θα είναι αυτός που θα πρέπει να έχει το πιο γερό στομάχι.
Αν καταφέρει να ανταποκριθεί, τότε η ομάδα θα πάει καλά και θα μπορεί να κοιτάει πιο ήρεμα στο μέλλον…
Αν όχι…δε θέλω καν να το σκεφτώ…