Επίσης, σίγουρα το ρόστερ ήταν και είναι σαφώς βαθύτερο.
Το τι δεν πάει καλά το έχουμε αναλύσει, αφήνοντας σκοπίμως έξω την άλλοτε καλή, και άλλοτε αξιοπρεπή άμυνα. Πρώτον, ο τραυματισμός του Σανικίτζε ήταν μεγάλο πλήγμα, καθώς μιλάμε για τον αποδεδειγμένα καλύτερο παίκτη που υπήρχε στην στελέχωση. ‘Επειτα, συνέβη αυτό με τον Καββαδά, ενώ ο Τζένκινς άργησε να μπει στις υποχρεώσεις της ομάδας. Εξίσου σημαντικό πιθανώς είναι το γεγονός πως Κάμινγκς και Μπάκνερ δεν αγωνίζονται σύμφωνα με τα (προσδοκώμενα) στάνταρ τους, ο πρώτος σε ο,τι αφορά στην αξιοποίηση των συμπαικτών και ο δεύτερος στην απειλή κοντά στο καλάθι και στην τοποθέτηση στο πικ εν ρολ. Το παιχνίδι παραμένει πολλές φορες “εγκλωβισμένο” στην περιφέρεια και οι Μαρμπλ και Ντραγκίσεβιτς καλούνται να κάνουν πράγματα που, είτε δεν συνόδευαν ποτέ το βιογραφικό τους, είτε εμφανίζονταν στα πρώτα μπασκετικά ένσημα αυτού. Ίσως κάποιος μπορεί να βρει και άλλα, τα οποία δεν αμφιβάλω πως πιθανώς να έχουν βάση.
Aπό την άλλη, δεν μπορεί κανείς να μην αναγνωρίσει στο προπονητικό τιμ την προσπάθεια. Συγκρίνοντας τις περυσινές ευρωπαϊκές επιδόσεις με τις φετινές, είναι φανερή μία τακτική μεταστροφή σε πιο σύγχρονες επιθετικές ιδέες. Ο Αρης σουτάρει περισσότερα τρίποντα (23 έναντι 20) και είναι σε αυτά σαφώς πιο εύστοχος (37% έναντι 33%) . Επίσης, ο προπονητής έχει βάλει τον Γιάνκοβιτς απ’ευθείας στη θέση 4 προκειμένου να παίζει μπάσκετ αποστάσεων, κάτι που ελάχιστα συνέβαινε την χρονιά που αναπολούν πλέον όλοι. Τέλος, με όλες αυτές τις απουσίες και τις ανορθογραφίες, κανείς δεν μπορεί να καταλογίσει στον Πρίφτη πως έμεινε αδρανής. Εκανε μεταγραφικές κινήσεις με νόημα, πέρασε τον Τσαϊρέλλη στη θέση 5 για να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, έδωσε παραπάνω οργανωτικές αρμοδιότητες στο Τζένκινς στο σετ παιχνίδι και σε δεύτερο χρόνο, βάζοντας τον Κάμινγκς σε διάφορες περιπτώσεις στην αδύνατη πλευρά (χαρακτηριστικές κάποιες επιθέσεις προχθές με την Μπάκεν, όπου γενικά το spacing πήρε πολύ καλό βαθμό). Ο πρώτος εκ των δύο είναι πλέον ο καλύτερος πασέρ της ομάδας που δεν λέγεται Ξανθόπουλος, έστω και οριακά (3,1 ασ. έναντι 2,9), και συνεχώς βελτιώνεται.
Σίγουρα, από την στιγμή που το αρχικό πλάνο χτυπήθηκε από δύο σοβαρές απώλειες, οι καλοκαιρινές επιλογές αποδεικνύονται μέχρι στιγμής ανεπαρκείς στο να στρίψουν κάπως αλλιώς το καράβι. Οι μεγάλοι παίκτες (ή αν θέλετε οι πολύ καλοί παίκτες) συνήθως μπορούν να προσαρμοστούν σε ανωμαλίες και να παίξουν διαφορετικά. Ο Άρης τέτοιους δεν έχει.
Φταίει άραγε ο Λάσκαρης που δεν βάζει έξτρα λεφτά στην ομάδα; Σε καμμία περίπτωση. Κακά τα ψέμματα, για το γεγονός ότι ο Αρης (ή ο ΠΑΟΚ) δεν μπορεί φέτος να κάνει το βήμα παραπάνω, αποκλειστικά υπεύθυνο είναι το ευρωπαϊκό μπασκετικό τοπίο, έτσι όπως συνεχίζει να διαμορφώνεται μετά το σχίσμα μεταξύ Ευρωλίγκα και ΦΙΜΠΑ.
Το ευρωπαϊκό συλλογικό μπάσκετ δεν είναι ελκυστικό, και ας βλεπουμε ένα σωρό παιχνίδια, και ας αναλύουμε πολλά από αυτά. Δεν είναι ελκυστικό γιατί δεν έχει Αρη, και ούτε προβλέπεται να αποκτήσει.
Πηγή: Το διαχρονικό πρόβλημα του Άρη – και των άλλων | BasketballGuru.gr
Λέει πολλά με τα οποία συμφωνώ. Έχω τονίσει με έντονα γράμματα κάποια στοιχεία που ξεχωρίζουν. Και το τελικό συμπέρασμα είναι μάλλον απαισιόδοξο… Αλήθεια όμως, ποια είναι η προοπτική μας να παίξουμε στο ανώτατο επίπεδο; Μέσα από ποιο δρόμο μπορούμε να φτάσουμε εκεί;
Νομίζω πως τον Βλάντο στο 4 τον επέβαλε η κακιστη τότε εικόνα του Ντράγκι και Τσαι ,τον Τσαι στο 5 οι τραυματισμοι όλων των ψηλών και τον Τζενκ σε ρόλο δημιουργού η αδυναμία του Καμ…Με λίγα λόγια ρε γκουρού , αυτά δεν μπορώ να τα πιστώσω στον κόουτς γιατί οποιοσδήποτε αυτά θα έκανε από ανάγκη.
Δεν πρόκειτε να σταθώ ούτε στα λάθη του καλοκαιριού ούτε στο τι έκανε ή δεν έκανε ο Πρίφτης προκειμένου να βελτιωθεί η εικόνα της ομάδας. Το ζουμί του όλου άρθρου είναι ο προβληματισμός που θέτει ο συντάκτης. Γιατί ο κ. Λάσκαρης και ο κάθε κ. Λάσκαρης, όσα εκατομύρια και να έχει από πίσω του, να ρίξει πολλά χρήματα σε μια ομάδα; Πως να αποκτήσει καλούς γηγενείς και ξένους παίκτες αλλά κυρίως πως να τους κρατήσει και την επόμενη χρονιά, με τι κίνητρο αφού δεν του επιτρέπουν τη διεκδίκιση της συμετοχής στη κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση; Κατά συνέπεια πως να φτιάξει έναν αξιόλογο κορμό; Και αν τον φτιάξει μια χρονιά την επόμενη πάλι από το μηδέν θα ξεκινήσει, εκτός και αν είναι διατεθιμένος κάθε χρόνο να χάνει από την τσέπη του εκατομύρια ευρώ. Δυστυχώς έτσι όπως είναι δομημένο το ευρωπαίκο μπάσκετ και σε συνδιασμό με την νέα συλλογική σύμβαση του nba τα πράγματα είναι δυσοίωνα για τις περισσότερες ομάδες στη ευρώπη. Ποιοί θα επιβιώσουν; Μονάχα οι πλούσιες ομάδες του κλειστού κλαμπ της ευρωλίγκας από τη μία και από την άλλη εκείνες που έχουν οργανωμένο και επιτυχημένο τμήμα σκάουτινκ, που επί της ουσίας όμως θα αποτελούν δεξαμενή παικτών των πλουσίων της ευρωλίγκας. Όσο δεν λύνεται η διαμάχη μεταξύ φίμπα και ευρωλίγκα, όσο η ευρωλίγκα παραμένει ένα κλειστό κλαμπ, όσο τα εθνικά πρωταθλήματα παραμένουν υποβαθμισμένα χωρίς να σε οδηγούν κάπου, εγώ δεν περιμένω και δεν απαιτώ από τον κ. Λάσκαρη να μου φτιάξει ομάδα πολλών εκατομυρίων, εκτός και αν βρει τρόπο και βάλει την ομάδα στο κλειστό κλαμπ από την κλειδαρότρυπα.
Είναι μεγάλη αλήθεια ότι είναι μεγάλο αντικίνητρο και ευνοεί τις ομάδες με συμβόλαια το ότι δεν είναι σίγουρο ότι θα παίξεις ευρωλίγκα. Κάλως ή κακώς θεωρείται το υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη. Αν τα κριτήρια ήταν αγωνιστικά θα μπορούσες να πεις σε κάποιους παίκτες (εννεοείται έχοντας και το απαραίτητο μπάτζετ) “θέλω να κάνω μία ομάδα που θα πάρει τους εγχώριους τίτλους και του χρόνου θα παίζει με αξιώσεις στην ευρωλίγκα, θέλω να είσαι μέλος του εγχειρήματος”. Όταν όμως ο άλλος ξέρει ότι στον παό ανεξάρτητα από το αν θα πάρει το πρωτάθλημα του χρόνου θα παίζει ευρωλίγκα είναι μεγάλο πλεονέκτημα που εμείς δεν έχουμε και δεν πρόκειται έτσι όπως τα έχουν κάνει. Γιαυτό είναι κάτι σαν φαύλος κύκλος αυτό που γίνεται που αυτό που μετράει είναι το χρήμα και όχι το μπάσκετ. Μ’αρέσει η ευρωλίγκα σαν θέαμα, έχει πολύ καλά παιχνίδια, όποτε είμαι σπίτι και έχει βλέπω αλλά διαφωνώ κάθετα με το σλυστημα των συμβολαίων, θα ληταν πολύ καλύτερα να ήταν μόνο αγωνιστικά τα κριτήρια.
Μεγάλο αντικινητρο αυτο..θα λεγα ενα κινητρο προς εσωστρεφεια η κατασταση που εχει δημιουργηθεί στο συνολο του ευρωπαικου μπασκετ.Η ευρωλιγκα μιμείται το nba στη χειρότερη του μορφή. Είναι σα ν αποφάσισε να κανει ενα πρωτάθλημα στο οποίο δε θα συμμετέχουν ποτε καποιοι ερημην τους.Αυτο δεν ειναι το Πρωταθλητριων που έπαιζε καποτε ο Αρης.Ειναι ενα πρωτάθλημα που φτιαξανε οι πιο πλουσιοι συλλογοι για τους ιδιους να κοιτιουνται στο καθρεφτη κ να λενε αα τι ωραιοι που είμαστε. Εαν θελουν να συμμετέχουν σ ενα τετοιο πρωταθλημα κ δεν εχει νόημα αν θα παρουν τη κουπα στα ντοπια πρωταθλήματα για να παίξουν να αποχωρησουν κιολας σπ αυτα..καθοτι έχουν εγγυημενο αλλου.Αμ ετσι παει κυριοι…μαζι μας πρέπει να κανουν μέτωπο αεκ παοκ .
Θελω να σταθω σε κατι.Στο παρελθον παιζαμε Ευρωλιγκα.Οχι απλα παιζαμε περναγαμε και την πρωτη φαση χ-α-λ-α-ρ-α.Ολα αυτα με τον Δαμιανιδη τον σαπιο στο τιμωνι της Καε.Τωρα ηρθε ο Λασκαρης που ειναι οργανωτικος ,ξεχρεωνει την σαπιλα του προηγουμενου και ισως στο πισω μερος του μυαλου του υπαρχει το να βλεπει τον Αρη αναμεσα στις κορυφαιες ομαδες της Ευρωπης.Τα παραπανω τα γραφω για να κανω μια ερωτηση .Η ερωτηση μου ειναι”Πιστευετε πως αν ο Λασκαρης εβαζε 8-10 μυρρια στο αγωνιστικο και πουλαγαμε τρελα στους αιωνιους της Αθηνας στο πρωταθλημα , ο Μπερτομεου θα του ελεγε οχι?”.Εγω πιστευω δεν θα ελεγε οχι γιατι στο παρελθον βγηκαμε Ευρωλιγκα με Wild Card και πιστευω εχει σε εκτιμηση τον Αρη, γι αυτο αλλωστε βρεθηκε και συζητησε με Λασκαρη οσο δεν εχει συζητησει με κανεναν επενδυτη.Αρα ειναι επιλογη Λασκαρη να μην παιξουμε Ευρωλιγκα γιατι δεν εχουμε-θα εχουμε τετοιο μπατζετ.Πιστευει καποιος το αντιθετο?