Ο δε Τζένκινς ουδέποτε κατάφερε να ανταποκριθεί στον ρόλο του ηγέτη και δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι παρακολουθούσε από τον πάγκο τα τελευταία λεπτά των περισσοτέρων αγώνων που κρίθηκαν στο ένα σουτ.
Ο Άρης δεν ζήτησε… χθες από τον ατζέντη του παίκτη, Νίκο Σπανό, να του βρει ομάδα αλλά το έχει κάνει πριν πάρα πολύ καιρό. Παρόλο αυτά δεν βρήκε. Πριν από λίγες ημέρες εμφανίστηκε μια «ηλιαχτίδα» στο βαθύ σκοτάδι με το ενδιαφέρον της Βενέτσια, αλλά αυτή η ιστορία δεν προχώρησε.
Στο δε Αστρομπάλ, μετά τον αποκλεισμό από τη Βιλερμπάν, ο παίκτης έδειξε ότι ήταν ξένο σώμα. Τη στιγμή που όλη η ομάδα ήταν στα αποδυτήρια, ο ίδιος ήταν στο παρκέ και υπέγραφε αυτόγραφα.
Για την ακρίβεια, έχει εισπράξει χρήματα τεσσάρων μηνών αντί για έξι.
Ακολούθησαν επαφές του επίσημου Άρη με την πλευρά του παίκτη και συμφωνήθηκε – εντός των επόμενων ωρών – να μπουν σε διαδικασία διαπραγμάτευσης δείχνοντας αμφότερες την πρόθεση για κοινή συναινέσει λύση της συνεργασίας.
Πηγή: Η προβληματική σχέση και το προδιαγεγραμμένο τέλος | Gazzetta.gr
Νομίζω ότι θέλαμε να φύγει. Όπως και ο Μαρμπλ, όπως και ο Μπάκνερ. Για μένα η μη πληρωμή είναι δικαιολογία, γιατί αλλιώς δεν θα βλέπαμε κάποιους άλλους παίκτες να παίζουν τραυματίες.
Ετσι το βλεπεις εσυ. Εγω παλι βλεπω οτι ολοι αυτοι οι “τραυματισμοι” του ενος αγωνα φαινονται υποπτοι! Στη τελικη αν ειναι τοσο μαγκες ας βγουν να το πουν!
Ο Τζέγκινς είχε από την αρχή διαφορετική νοοτροπία από ότι ήθελε ο Πρίφτης.Φάνηκε ξεκάθαρα από την αρχή, από το πως διαχειριζόταν τους τραυματισμούς του και ακόμη κι από εκείνη την πάσα στον Ξανθόπουλο στο φιλικό με τη Μπεσίκτας στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Η νοοτροπία αυτή δυστυχώς δεν φαίνεται από τα βιντεάκια των ατζέντηδων, ούτε από τους αριθμούς και αυτό καλά θα κάνει να το καταλάβει όποιος προπονητής διαλέγει παίχτες στην εποχή μας. Υπάρχουν λοιπόν κάποιες παράμετροι που θα εμφανιστούν αφού ο παίχτης έχει υπογράψει και κατά τις πρώτες προπονήσεις. Το ζήτημα είναι πόσο “μαέστρος” είναι ένας προπονητής ώστε να πάρει από το κάθε παίχτη το maximum με βάση την νοοτροπία που δείχνει, κοινώς να τον ψυχολογήσει και να τον κερδίσει.Το ερωτηματικό είναι τι έκανε ο Πρίφτης σε αυτόν τον τομέα με τον Τζέγκινς (κι όχι μόνο με αυτόν).
Ο Τζέγκινς δεν ήταν κακός παίχτης, δεν ήταν όμως αυτό που ήθελε ο Πρίφτης. Κατά τη γνώμη μου δεν αξιοποιήθηκε όπως θα έπρεπε. Τα περισσότερα σουτ στην αρχή του πρωταθλήματος ήταν πάνω σε άμυνα, στην προσπάθεια του παίχτη να σκοράρει μαρκαρισμένος και να αποδείξει πράγματα κόντρα στην εμφανή αμφισβήτηση του Πρίφτη. Ακόμα και μπουκαδόρος αλά Μακνηλ ή Κάμμινγκς προσπάθησε να γίνει για να δείξει σκορ, κάνοντας πράγματα που ποτέ δεν έκανε. Εδώ που έφτασε το πράγμα, όλοι την φυγή του θέλανε για να γλυτώσουν το διετές.
Είχαμε γενικές ατυχίες σίγουρα, έγιναν όμως και λάθη. Το ερώτημα πλέον είναι ο προπονητής μας. Του δίνουμε μια τρίτη ευκαιρία να κάνει πράγματα του χρόνου, αφήνοντας τον να προετοιμάσει νέους παίχτες στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος? Ίσως να το αξίζει, όμως πρέπει να πάρουμε σαν δεδομένα τα εξης 4 χαρακτηριστικά του, τα οποία πολύ δύσκολα θα εξαλειφθούν:
1. Δεν έχουμε δει ποτέ αξιόλογη επιθετική λειτουργία της ομάδας. Κάποια στιγμή το ρίχνουμε στις μπούκες: Μακνήλ, Καμινγκς και τέτοια. Επίσης πολλές φορές υπερβολικά τρίποντα σουτ, όχι πάντα όμως μεθοδικά και ειδικά όταν η ομάδα μένει πίσω στο σκορ και αντιδρά σπασμωδικά
2. Αμυντικός προσανατολισμός, που όμως κουράζει και όταν και στην επίθεση δεν βγαίνει το σκορ, κουράζει ακόμα περισσότερο παίχτες και φιλαθλους. Για να τα δώσουν όλα στην άμυνα οι παίχτες, σημαίνει ότι τους έχει κερδίσει ο προπονητής, κάτι που έγινε πέρυσι, δεν έγινε όμως φέτος. Άρα είναι λαχείο αν τελικά θα γίνει, αν θα βγει η περιβόητη χημεία μιας και η διαχείριση παιχτών ιδιαίτερης νοοτροπίας, όπως φάνηκε, δεν είναι ίσως το δυνατό σημείο του Πρίφτη.
3. Λόγω της δυνατής άμυνας, το προγραμματισμένο rotation για να διατηρείται φρέσκια η ομάδα. Ναι, αλλά έτσι βγαίνουν παίχτες που εχουν βρει ρυθμό. Συνέβη πολλές φορές φέτος με τον Τζέκινς, σε φάσεις που ήταν σταθερός στο σκοράρισμα και επιπλέον ήταν ο μόνος που έβλεπε γήπεδο και μοίραζε παιχνίδι. Συνέβη επίσης και με τον Γιάνκοβιτς (επίσης παίχτης ιδιαίτερης διαχείρισης…). Συνέβη και με τον Ζάρα.
4. Αναποτελεσματική προώθηση νέων παιχτών. Παιχνίδια που έχουμε 20 και πλέον πόντους διαφοράς, οι Φλιώνης, Χρηστίδης κλπ κάθονταν στον πάγκο. Ξαφνικά σε περίπτωση τραυματισμών καλούνταν να σηκώσουν το βάρος της θέσης.
Το ερώτημα είναι αν με τα παραπάνω χαρακτηριστικά ο Πρίφτης μπορεί να επαναλάβει μια χρονιά σαν την περσινή (ή και καλύτερη) δικαιώνοντας τις προσδοκίες μας. Επίσης αν έχει το κουράγιο να το κάνει μετά την φετινή φθορά που υπέστη. Κι αν η απάντηση είναι αρνητική, τότε αν υπάρχει κάποιος άλλος που μπορεί να κάνει αυτά που θέλουμε με τα ίδια χρήματα ή αν σκοπεύουμε και μπορούμε να δώσουμε περισσότερα χρήματα σε αυτή τη φάση για κάτι ακριβότερο και με μεγαλύτερη προοπτική.
Ωραία ανάλυση!
Εκθειαζουμε τοσο πολυ τη περυσινη χρονια που καποιος θα νομισει οτι πηραμε το διηπειρωτικο. Σιγουρα περσι η ομαδα ειχε παθος και εκανε καποιες μεγαλες νικες αλλα ταυτοχρονα διασυρθηκε με τη Μπουτοσνοστ, με την Αρμανι, εχασε επο το Κοροιβο και φυσικα ηρθε 4η στο πρωταθλημα ενω εμεινε στους 32 του Eurocup.Τωρα επειδη η φετινη δε βλεπεται δε σημαινει οτι περυσινη ομαδα πρεπει να ειναι σημειο αναφορας! Ισως να αξιζει ως σημειο εκκινησης αλλα οχι αναφορας.
Και οι τρεις ήττες που αναφέρεις ήταν ανούσιες ήττες στην τελική κι αυτό κάνει την ομάδα την περσινή σημείο αναφοράς. Έκανε λίγες ήττες και ελάχιστες εκτός προγράμματος που να της στοιχίσουν. Λες κι εσύ – και όχι μόνο – για τον Κόροιβο και τη Μπούτοσνοστ. 3οι αέρα βγήκαμε στο πρωτάθλημα παρόλο που χάσαμε με τον Κόροιβο , 1οι βγήκαμε στον όμιλο μας παρόλο που χάσαμε από τη Μπούτοσνοστ. Θα κάναμε ήττες, το ότι οι περισσότεροι μιλάνε για αυτές τις χαζές ήττες αντί για τις δυο που πραγματικά μας στοίχισαν (Νεπτούνας-ΑΕΚ) , με ξεπερνά.
Επελεξα αυτες τις ηττες ως παραδειγμα γιατι πραγματικα η εικονα μας ηταν πολυ κακη στους συγκεκριμενους αγωνες. Απο εκει και περα το σημαντικο οπως αναφερω ειναι πως δε πετυχε κανενα απο τους περσινους στοχους πραγμα που για μενα ειναι αποτυχια. Και ξαναλεω γιατι μερικες φορες κολλαμε σε λεπτομερειες και χανουνε την ουσια, η περσινη ομαδα ηταν ενα καλο βημα μπροστα σε σχεση με τη τελευταια 5ετια αλλα δεν ηταν τοσο καλη ωστε να λεμε “τι κριμα που διαλυθηκε”, να πουμε “κριμα που δε μπορεσαμε να χτισουμε πανω της” αλλα μεχρι εκει!
Συμφωνώ απόλυτα! Όλα εκ του αποτελέσματος κρίνονται! Η ουσια είναι ότι πέρυσι στο τέλος δεν πετύχαμε κανένα στόχο ιδιαίτερο και στην Ευρώπη (αποκλεισμός-αυτοκτονία από νεπτούνας στους 32 του eurocup) και στην Ελλάδα (4οι από 3οι στην κανονική περίοδο, παρά το πλεονέκτημα έδρας-με τη γνωστή αυτοκτονία στο πρώτο ματς που νικούσαμε με τεράστια διαφορά στο ημίχρονο την αεκ, αλλά χάσαμε!). Ακόμα και φέτος αν από 4οι στην κανονική περίοδο βγούμε στα πλέι οφ τρίτοι στο τέλος (άσχετα αν φαίνεται τώρα απίθανο!), η χρονιά θα είναι πιο πετυχημένη!
Συμφωνώ για το σημείο εκκίνησης, εννοείται! Χάσαμε με γελοίο τρόπο την προκριση στους 16 από ολιγωρία στα τελευταία δευτερόλεπτα τόσο με Άλμπα όσο και με Νεπτούνας και φυσικά χάσαμε την 3η θέση με πλεονέκτημα έδρας. Απλά η ομάδα έπαιξε ωραίο μπάσκετ, έφερε τον κόσμο στο γήπεδο ανεβάζοντας πολύ το μέσο όρο εισητηρίων ανά αγώνα και δημιούργησε προσδοκίες. Το θέμα είναι αν αυτά έγιναν από το ταλέντο και προσωπικές φιλοδοξίες κάποιων παικτών ή αν η διαχείριση Πρίφτη είναι αυτή που τους έκανε να αποδώσουν έτσι, έστω και με άναρχο επιθετικά μπάσκετ ώρες ώρες. Εγώ δεν έχω απάντηση σε αυτό ακόμα.
Σημειώνω όμως ότι σύμφωνα με τα δημοσιεύματα ο Μακνηλ και ο Γουότερς έπιναν νερό στο όνομα του κόουτς, τα έδιναν όλα ακόμη και τραυματίες, αλλά στο τέλος είδαμε πως έφυγαν με ελαφριά πηδηματάκια για τόπους μακρινούς, ο ένας δίχως καν διαπραγμάτευση. Με χημεία ή χωρίς, ο κόουτς πρέπει να μπορεί να παίρνει το maximum από τον κάθε μισθοφόρο, και με απασχολεί πολύ αν τελικά ο Πρίφτης μπορεί να το κάνει αυτό με βάση τις 2 τελευταίες χρονιές….
Πέρσι στην κανονική διάρκεια τα πήγαμε πολύ καλά, πήραμε όλα τα ντέρμπι και βγήκαμε 3οι. Εντάξει όλοι σπαστήκαμε που χάσαμε από τον Κόροιβο αλλά το θέμα είναι η μεγάλη εικόνα, όχι ένα ματς. Πήραμε όμως και όλα τα ντέρμπι με αεκ παοκ μέσα έξω και στα πλει οφ νικήσαμε 2 φορές τον παο και πήγαμε τη σειρά σε πέμπτο ματς. Με την Αρμάνι χάσαμε πολύ, αναμενόμενη ήττα απλώς όχι τέτοιας έκτασης, η πρόκριση όμως δε χάθηκε εκεί για να την αναφέρουμε τόσο πολύ. Περίμενε κανείς να τελειώσουμε αήτηττοι τη χρονιά;