Μεγάλες στιγμές στο ΟΑΚΑ γιατη βράβευση του Νίκου Γκάλη από την ΕΟΚ! “Σεισμός” για τον Νίκο Γκάλη, όταν ανέβαινε η φανέλα του με το Νο4 και το εθνόσημο στον ουρανό του γηπέδου! Όλο το γήπεδο φώναζε “Νίκος Γκάλης” και ο πρώτος των πρώτων λύγισε… Ξέσπασε σε δάκρυα ο “γκάνγκστερ” τονίζοντας: “Είμαι συγκινημένος, είναι μεγάλη στιγμή”. […]
Πηγή: “Σεισμός” για τον Νίκο Γκάλη! Ξέσπασε σε δάκρυα ο “γκάνγκστερ” για την βράβευσή του! (videos)
Είσαι «Θεός» μοναδικός!
Δεν μου αρέσει να μιλάω με διάσημους όταν τους βλέπω πχ στον δρόμο…
Έκανα μια εξαίρεση για τον Νίκο Γκάλη πριν 2 χρόνια…
Μπορώ να σου σφίξω το χέρι; Χαμογέλασε και μου το έδωσε…
Σε ευχαριστώ για τα καταστραμμένα μου γόνατα, του είπα και με ευχαρίστησε αμήχανα..
Προφανώς δεν κατάλαβε τι εννοούσες με τα γόνατα!
Χωρις τον Γκαλη δε θ υπηρχε αυτο το φορουμ…..
Δεν θα υπήρχε τίποτα .
Πιτσιρικάς κ εγώ έπαιζα ακόμα παιδικό κ νόμιζα ότι θα γίνω κάτι μεγάλο στο παρκέ. Κ θα γινόμουν αν δεν είχα πρόβλημα στα γόνατα-εντάξει ούτε καν απ το μυαλό μου το εβγαλα- γύρω στο 96,97 είναι η δεύτερη ή τριτη φορά που παμε διακοπές Κρυοπηγη αλλα για πρώτη φορά μαθαίνω ότι παραδίπλα στο Πευκοχωρι υπάρχει το καμπ του γκάνγκστερ-δεν υπήρχε διαδεδομένο Ίντερνετ τότε τα ξέρετε-πρήζω τον πατέρα μου να είμαστε κάθε μερα εκεί. Κατεβαίνω λοιπόν από το αυτοκίνητο, προχωράω κ τον πρωτο που συναντάω είναι η κοντόχοντρη σιλουέτα κ ααχημοφατσα του Λαζαρου του Λεσιτς. Κ αργότερα την ίδια μερα βλέπω τον Νικ. Ανακοπή. Είχα κάτσει απλά κ τον χάζευα. Ούτε πρόταση δε μπόρεσα να αρθρώσω. Πήγα δίπλα τον σκούντηξα κ του είπα ότι είναι θεός. Χαμογέλασε, πατ πατ στην πλάτη μου και τέλος.
Κ τον βλέπεις κάποιες φορές να αποποιείται αυτή την ιδιότητα του κ να κλαίει και καταλαβαίνεις μόνο τότε ότι είναι άνθρωπος. Οσο μεγαλώνεις αποφεύγεις να μυθοποιεις χαρακτήρες επειδή ωριμάζεις κ βλέπεις ότι όλοι έχουν ελαττώματα. Τον Νικ προσωπικά δε μπόρεσα να τον απομυθοποιησω ποτε ίσως για να θυμάμαι κ εγώ ποτε ήμουν παιδί ξερωγω.
My two cents worth που λεν κ στο χωριό μου.
Παντως οσο περνανε τα χρονια αρχιζει κ δειχνει το ανθρωπινο του προσωπο. Εχει γινει κ γενικα πιο ανοικτος στην επικοινωνια. Απο το 13 κ μετα περισσοτερες συνεντευξεις περισσοτερη επικοινωνια προς τα εξω. Τον εχει βοηθησει η οικογενειακη ζωη κ η μη ενασχοληση του με τα κοινα του μπασκετ. Οσο ηταν μεσα στο αθλημα ηταν ρομποτ για αυτο κ πετυχε αλλωστε. Ευτυχως δεν ασχοληθηκε με τον Αρη η την ομοσπονδια. Θ του εκανε πολυ κακο…
Συμφωνώ
Γεια σου ρε Χρηστάρα! Και γα…ώ τα σχόλια, ιδιαίτερα η τελευταία παράγραφος. Εγώ πάλι θυμάμαι πόσο ενθουσιασμένος ήμουν που σε μια εκδρομή με το σχολείο στις κατασκηνώσεις του, απλά τον άγγιξα. Και θυμάμαι ότι έκανα και δύο τρεις προσπάθειες μέχρι να τον αγγίξω, σα να φοβόμουν μηπως το κάνω με τρόπο που δεν πρέπει, τέτοιο δέος ένιωσα… Τον Γκάλη νομίζω ελάχιστοι τον έχουν απομυθοποιήσει μεγαλώνοντας και ευθύνεται και αυτός γι αυτό. Πέρα από το ότι ναι, εχει γινει πιο επικοινωνιακός γενικότερα, είναι πάντα τρομερά συγκροτημένος και σοβαρός. Προσωπικά, με αυτό που βλέπω σε αυτόν ως ενήλικας πλέον, με κάνει να χαίρομαι που ήταν ένα ίνδαλμα για όλους μας.
Ακριβώς!
Φοβερο ποστ φιλε Χρήστο. Θα είναι παντα μυθος και για μενα. Αντιπροσωπευει κατι απο τη χαμενη μας παιδικότητα, τοτε που πιστεύαμε οτι μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα.
Ακριβώς για αυτό δυσκολεύομαι προσωπικά να τον απομυθοποιησω. Μειώνω λίγο την κυνικότητα που απέκτησα μεγαλώνοντας.
Ο Γκάλης είναι τέρμα ψηλά στη συνείδηση όλων των Ελλήνων! Ήταν, είναι και θα είναι. Ήταν αυτός ο άνθρωπος που πήρε ένα έθνος ολόκληρο και το οδήγησε στο ξέφωτο! Που μας έκανε όλους να πιστέψουμε ότι μπορούμε το ακατόρθωτο! Μέχρι τότε η λογική όλων ήταν “να παίξουμε όσο καλύτερη άμυνα μπορούμε, να χάσουμε με όσο το δυνατόν λιγότερη διαφορά, αφού θα χάσουμε που θα χάσουμε…” και ξαφνικά έρχεται αυτός ο τύπος με το μετριοκοντό του ύψος να διαλύει κάθε άμυνα, να βάζει 40 και 50 πόντους σε παίκτες 20+ πόντους, να βάζει αδιανόητα καλάθια με τα οποία παραμιλούσαν όλοι, και από εκεί που είμσσταν όλοι (σαν έθνος) συμβιβασμένοι με το… μικρό μας μέγεθος, να αρχίσουμε να νιώθουμε επιβήτορες ολκής και να το επιδεικνύουμε κιόλας σε κάθε ευκαιρία! Άλλαξε όλη τη νοοτροπία ολόκληρης της Ελλάδας. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε καμία από τις επόμενες επιτυχίες στον ελληνικό αθλητισμό, ούτε σε ατομικό, ούτε σε συλλογικό επίπεδο. Φυσικά δεν ήταν μόνος του… Πρέπει να τιμηθούν και οι συμπαικταράδες του, με τον Γιαννάκη πρώτο και καλύτερο! Nick σε ευχαριστούμε για όλα!
Ο Γιαννακης δυστυχως ειναι πολυ αδικημενος σε σχεση με αυτα που εχει κανει κ εχει προσφερει. Μη ξεχναμε τι εχει κανει κ ως προπονητης με την εθνικη.
Πρέπει και εμείς και η Εθνική να τον τιμήσει τον Γιαννάκη. Είναι κρίμα, θα τολμούσα να πω και ντροπή. Ειδικά και στην Εθνική που ήταν και προπονητής με τεράστιες επιτυχίες.
Μεγα λαθος κ δε καταλαβαινω το λογο που τον εχουν τοσο στην ακρη. Ισως αυτη τη στιγμη ειναι η μεγαλυτερη μπασκετικη προσωπικοτητα εν ζωη πλην του Γκαλη….
Τον είχα δει στο μαγαζί του το 90 , του σφίξα το χερι και μιλήσαμε για μερικά λεπτά.
Μετά κοιτούσα το χέρι μου και σκεπτόμουν οτι δεν θα το ξαναπλυνω
Είναι δεδομένο ότι ο Νικ πέτυχε εξωπραγματικές αθλητικές επιδόσεις.
Αλλά για να καταλάβει κανείς γιατί στο μυαλό και στις ψυχές μας θεωρείται περισσότερο Θεός και λιγότερο άνθρωπος, πρέπει να αναλογιστεί πως θα συμπεριφερόταν κάποιος άλλος (ή και εμείς οι ίδιοι) με αντίστοιχες επιτυχίες: σταριλίκι, συνεντεύξεις, τατού, πούρα, γκόμενες, αυτοκίνητα, μπουζούκια, τουπέ, δηθενιά, ναρκισσισμός, άποψη για όλα, δηλώσεις που ξεχειλίζουν εξυπνάδες και εγωπάθεια. Αντί για αυτά, είχαμε έναν άνθρωπο μετρημένο, σεμνό (σχεδόν ντροπαλό), δουλευταρά, να μιλάει λίγο, να χαμογελάει σπάνια, να αποφεύγει τα κοινωνικά, να στέκεται αμήχανος στις βραβεύσεις, να κοιτάει μόνο τη δουλειά του, να βρίσκεται σταθερά στην κορυφή και να το αντιμετωπίζει σαν μια ακόμα μέρα στη δουλειά. Η προσωπικότητά του ήταν απόκοσμη, παράταιρη και γι’ αυτό τόσο γοητευτική.
Ο Νικ ήταν Θεός γιατί ήταν όλα αυτά που δεν θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς, ακόμα κι αν είχαμε το ταλέντο του.
Γεια σου Ody . Βρέθηκα , στο σπιτι του πριν 12-13 χρόνια , για εργασία συντήρησης . “Τα σέβη μου κε Γκαλη ” , είπα σχεδόν τρέμοντας (αυτό μου κατέβηκε εκείνη τη στιγμή ) . Επι μια περίπου ωρα , σκυμμένοι και οι δυο κάτω απο την λάντζα της κουζίνας του , εκείνος κρατούσε , εγώ έσφιγγα . Μου υπέγραψε με χαρά περίπου 8-9 κιτρινόμαυρα κειμήλια . Οι υπογραφές του δεν ήταν πρόχειρες … Κάθε μια , ζυγισμένη , στο σωστό σημείο , αφού τέντωνε καλά το πανί , με ωραία γράμματα αφού πρώτα ρωτούσε για το όνομα της αφιέρωσης … Την επόμενη φορά , ζήτησε στο γραφείο εμένα με το μικρό μου όνομα !!! Τηρούσε ο ίδιος τις ημερομηνίες συντήρησης και δεν αργούσε το τηλεφώνημα του ποτέ . Εάν θα έλειπε μας καλούσε την προηγούμενη εβδομάδα (όχι την επόμενη) .Δεν θα άλλαζα τίποτα από το ψυχογράφημα σου φίλε Ody.
Είσαι πολύ τυχερός άνθρωπος φίλε Sam! Είτε το πιστεύεις είτε όχι, εδώ και πολλά χρόνια έχω στο γραφείο μου μια αχρησιμοποίητη μικρή μπάλα μπάσκετ για να μου την υπογράψει στην απίθανη περίπτωση που έρθει ποτέ. Την φουσκώνω κανονικά όποτε χρειάζεται και περιμένω.
Γλυκόπικρη γεύση μου αφήνει η βράβευση του. Αφενός θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί εδώ και δύο δεκαετίες, αφετέρου θα έπρεπε να είναι μια λαμπερή εκδήλωση παγκόσμιου βεληνεκούς με καλεσμένους τους τοπ αθλητές συμπαίκτες και αντιπάλους. Αλλά ο Νικ ήταν πάντα ταπεινός στην αυτοπροβολή του και μακριά από το θεαθηναι πολλών τσιμπουριων του μπάσκετ
Επίσης αν κατάλαβα καλα στο οακα η φανελα του θα κατέβει λογω παο και θα ανεβαίνει μονο οταν παιζει η εθνικη δηλαδη σχεδόν ποτέ.
Και το γήπεδο θα λέγεται “Παύλος Γιαννακόπουλος”…
Ενταξει πιο λογικο.ειναι εδω που τα λεμε να ονομασουν το ΟΑΚΑ παυλος γιαννακοπουλος. Ποτε δε καταλαβα τι σχεση εχει με τον παναθηναικο κ το ΟΑΚΑ ο Γκαλης. Αυτοι του κοψαν το μπασκετ. Περισσοτερο νοημα θ ειχε ν ονομαζοταν το ΣΕΦ λογω εθνικης.