“Πολιορκείται” αλλά δε βιάζεται ο Λάσκαρης

Αρθρο του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατιάδη στο yellownews.gr.

Από τη μια η Euroleague του Τζόρντι Μπερτομέου και των τεχνοκρατών συνεργατών του, με πρόθεση τη δημιουργία “κλειστού κυκλώματος” με τη συμμετοχή των ισχυρότερων, πλουσιότερων και πλέον τροπαιοφόρων συλλόγων. Χώρος για άλλους δε φαίνεται να υπάρχει. Μια στενοκρατική αντίληψη που μόνο καλό δεν κάνει στην ανάπτυξη του μπάσκετ σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Από την άλλη η διεθνής ομοσπονδία, με καλές προθέσεις έναντι των ομάδων που περιθωριοποιούνται από τις επιλογές της Euroleague και με τη θεσμοθετημένη ισχύ της να διοργανώνει, να διοικεί, να ελέγχει το άθλημα. Αλλά χωρίς την ελίτ των ομάδων στο πλευρό της.

Και στη μέση ο Αρης του Νίκου Λάσκαρη. Σε φάση επενδυτικής ανάπτυξης, εξυγίανσης και διαρκούς βελτίωσης του ανταγωνιστικού του επιπέδου. Κάποια στιγμή θα πρέπει να παρθεί η μεγάλη απόφαση. Σε ποια… αγκαλιά θα πέσει; Το μόνο σίγουρο είναι ότι η απόφαση αυτή πρέπει να καθυστερήσει όσο γίνεται.

Εφόσον το διχαστικό σενάριο υλοποιηθεί και προκύψουν τέσσερα ανταγωνιστικά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα για την περίοδο (δύο από κάθε πλευρά), οποιαδήποτε επιλογή θα θέσει μοιραία τον Άρη απέναντι από κάποια πλευρά. Στη ζυγαριά θα μπουν όλες οι παράμετροι, όλα τα πιθανά οφέλη και οι πιθανές επιπτώσεις. Και με γνώμωνα το συμφέρον της ομάδας, η ΚΑΕ θα αποφασίσει.

Επειδή ο Λάσκαρης είναι και έξυπνος και σοβαρός και γνώστης του αντικειμένου, θεωρώ ότι θα εξαντλήσει όλα τα χρονικά περιθώρια. Αλλωστε ο Αρης αποτελεί ένα brand name ελκυστικό, παρά το γεγονός ότι -προς το παρόν- δε συγκαταλέγεται στους ισχυρούς της Ευρώπης. Η ΚΑΕ και ο ίδιος, προσωπικά, “πολιορκείται” από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές και κρατά το χαρακτήρα που πρέπει.