Τόσο κοντά…
[table “73” not found /]
Πραγματικά νιώθω πολύ περήφανος για αυτήν την ομάδα.
Πάλεψε με νύχια και με δόντια , απέναντι σε έναν καλύτερο αντίπαλο , αλλά όποτε μας ξέφευγαν στο σκορ , πάντα βρίσκαμε έναν τρόπο να τους φτάνουμε.
Και μετά είχαμε το κλασσικό μας πρόβλημα…Χάναμε την ψυχραιμία μας.
Ακόμα κι όταν πήγαμε παράταση ,εμείς παίζαμε σαν αγχωμένοι κι όχι ο Πανιώνιος…
Δεν πειράζει. Αυτή η ομάδα παίζει πάνω από τις προσδοκίες μας και μπράβο της!
Την Πέμπτη πρέπει να γεμίσει το γήπεδο , όχι μόνο για τη νίκη , αλλά περισσότερο για ένα ευχαριστώ σε αυτά τα παιδιά.
Παλεύουν στο παρκέ όπως θέλουμε. Όπως θα κάναμε κι εμείς. Νικήσουν-χάσουν τους αξίζει ένα θερμό χειροκρότημα!
κριμα..