Παναθηναϊκός – Άρης 103-83

Παρόλο που χάθηκαν 2-3 καρφώματα θεωρώ πως ήταν ένα πολύ όμορφο και θεαματικό παιχνίδι.
Και σε γενικές γραμμές ήμασταν καλοί.
Παρόλο που χάσαμε με 20 κ φάγαμε 103 η άμυνα μας έδωσε εύκολους πόντους κ ρυθμό στο παιχνίδι. Όμως ανά διαστήματα ο Παναθηναϊκός έκρυβε την μπάλα με γρήγορη κυκλοφορία. Άρχισαν κ από νωρίς να βάζουν τρίποντα και δεν έχαναν ούτε τα εύκολα ούτε τα δύσκολα κ έβαζαν όλοι έχοντας το πλεονέκτημα ύψους να σουτάρουν κ να πασάρουν πάνω από τον αμυντικό. Με δεδομένο πως θέλαμε να κλείσουμε τη ρακέτα ελπίζαμε να μην βρεθούν σε τέτοια μέρα.
Όσο για εμάς ο Κέλι ήταν κακός από την αρχή ως το τέλος, μπορεί από το 1/10 να πήγε στο 5/14 όμως συνέχισε να κάνει κακές επιλογές σε άμυνα κ επίθεση.
Ενώ πολύ κακός ήταν και ο Καουαν. 4 πόντους, 2 λάθη, 2 ασίστ, 5 φάουλ όπου τα 3 τουλάχιστον ήταν ηλίθια κ η μεγάλη μας τρύπα στην άμυνα. Βέβαια είχε μεγάλο θέμα ύψους όμως ο Πουλιανιτης ήταν πολύ καλύτερος.
Αυτό που εγώ βλέπω είναι πως έχουμε για πολύ ώρα στην πεντάδα τρεις παίχτες που δεν μπορούν να συνυπάρξουν ούτε σε άμυνα ούτε σε επίθεση. Δε ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά μόλις έβγαινε ένας από τους τρεις η ομάδα έπαιζε πιο στρωτά.

Τζουστον και Λοκετ θεωρώ πως είναι τίμιοι. Έχουν μάθει τον ρόλο τους, παίζουν με πολύ ενέργεια στην άμυνα κ δεν μπλοκάρουν την κυκλοφορία στην επίθεση παίρνοντας μετρημένες προσπάθειες. Τον Λοκετ βέβαια πρέπει να τον πάμε σε ψυχολόγο γιατί αυτή η αστοχία του δεν είναι νορμάλ.

Ο Ουιλιαμς για δεύτερο σερί παιχνίδι προσπάθησε να κάνει κίνηση προς το καλάθι. Δε του βγήκε πάντα αλλά είναι σε σωστό δρόμο κ φαίνεται να του δίνει ψυχολογία και για το σουτ.

Τέλος Χανλαν κ Πουλιανιτης ήταν αυτό για το οποίο πληρώνονται. Ο πρώτος να σκοράρει μπροστά σε όποιον θέλει κ ο δεύτερος να βάζει τα ελεύθερα τρίποντα.

Ένα ακόμα παιχνίδι προετοιμασίας κ παιχνίδι μαστ γουην με ιωνικό. Αν η ομάδα συνεχίσει να παίζει έτσι θεωρώ πως μπαίνει πλέι οφ κ θα σωθεί ακόμα κ με -3