Πίσω σκληρός, μπροστά φτωχός

 

Αμυντικά όμως, τον Άρη μην τον φοβάστε. Είναι σκληρή ομάδα, θα βρει χημεία και μέσα από την παρουσία των αθλητικών Αμερικανών είναι εξασφαλισμένο το αμυντικό ριμπάουντ. Ειδικά όταν είναι στο παρκέ ο Γκάρι ΜακΓκι. Τα δε «μεγάλα» κορμιά στην περιφέρεια του προσφέρουν τη δυνατότητα να παίζει άμυνα με αλλαγές, η οποία ούτως ή άλλως είναι η αγαπημένη του Βαγγέλη Αγγέλου. Αν καταγράφονταν τα χιλιόμετρα που διένυσε κάθε παίκτης, αυτοί του Άρη θα είχαν πολλά περισσότερα από την Μπουγιούκσεχιρ. Γι’ αυτό πέτυχε το «πραξικόπημα» της τελευταίας περιόδου αφού τα νταμπλ τιμ κατέστρεψαν τις δομές του παιχνιδιού των Τούρκων.

Παίρνουμε βαθιά ανάσα και πάμε στην επίθεση. Οι συνεργασίες μεταξύ των κοντών και η ευκολία με την οποία έβγαιναν τα μακρινά σουτ ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του χθεσινού Άρη. Κυρίως από τη στιγμή που μπήκαν τα περισσότερα σουτ. Επί τούτου, φαίνεται ότι ο Γκάρι Μπελ βρήκε το στήριγμά του στο πρόσωπο του Γιώργου Αγγέλου. Ο τελευταίος ζει το όνειρό του κι αυτό αποτυπώνεται από την κάθε κίνησή του στο παρκέ και κυρίως από το σπριντ που έκανε για να σηκώσει κάθε συμπαίκτη του. Ο δε Λάκι Τζόουνς προσπαθεί να αντέξει το βάρος των παπουτσιών του ηγέτη αυτής της ομάδας. Δοκιμάζεται για πρώτη φορά στον συγκεκριμένο ρόλο, οπότε είναι νωρίς για να κριθεί.

Συνολικά όμως ο Άρης έχει να διαχειριστεί πρόβλημα στον τομέα της δημιουργίας γιατί δεν έχει τον ντελικάτο πλέι μέικερ. Του λείπει η φαντασία, η ταχύτητα της σκέψης και της κίνησης. Αυτό το φορτίο βαραίνει τους γκαρντ. Από τον Λευτέρη Μποχωρίδη ο οποίος οφείλει να ανταποκριθεί σε μεγαλύτερο πακέτο αγωνιστικών ευθυνών, έως και τους Νταλό, Βεργίνη και Φλιώνη. Στο φιλικό παιχνίδι με την IBB, στις περισσότερες περιπτώσεις κούραζαν την μπάλα, τους εαυτούς τους και την ομάδα. Ο Βαγγέλης Αγγέλου εκτίμησε ότι ήταν συνέπεια του ελλείμματος συγκέντρωσης. Αν οι κοντοί δεν γίνουν πιο δημιουργικοί θα καταστραφεί και το πλάνο για τους ψηλούς γιατί στην παρούσα φάση δείχνουν να είναι έξω από την εξίσωση της επιθετικής λειτουργίας του Άρη. Κόντρα στην IBB, ο Γκάρι ΜακΓκι διαδραμάτισε έναν ρόλο αντίστοιχο με αυτό που έχουν τα… σκιάχτρα στα χωράφια. Ένα μεγάλο κορμί πηγαινοερχόταν στο παρκέ και η προσφορά του περιορίστηκε στα (εντυπωσιακά) αποτελεσματικά σκριν που πρόσφερε στους περιφερειακούς παίκτες. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον Μαϊκάλ Κάιζερ. Αν δεν ρολάρει γύρω από τον αντίπαλό του ή αν δεν πάρει την μπάλα ψηλά έπειτα από παιχνίδι χωρίς την μπάλα, ο Αμερικανός δεν θα έχει ρόλο. Σε συνδυασμό με την ανετοιμότητα του Ραμόν Χάρις, ο χθεσινός Άρης όχι μόνο δεν είχε παιχνίδι στη ρακέτα, αλλά πατούσε ελάχιστα σε αυτή. Δεν θυμάμαι περισσότερες από δύο περιπτώσεις όπου πήρε σκορ από τους ψηλούς. Στη δεύτερη ήταν το κρίσιμο καλάθι του φιλότιμου Σλαφτσάκη.

Ένα τρίτο στοιχείο είναι η έλλειψη ταχύτητας στο transition game. Προφανώς έχει σχέση με τα χαρακτηριστικά των παικτών αλλά μια ομάδα με περιορισμένο επιθετικό ταλέντο η οποία επίσης θα χάνει 10-15 ελεύθερες βολές σε κάθε παιχνίδι, είναι αναγκαίο να αυξήσει τους τρόπους χτισίματος σκορ. Η δημιουργία στο transition επίσης συμπεριλαμβάνεται στις ευθύνες των κοντών. Υπάρχουν οι παίκτες που θα φύγουν γρήγορα στο ανοιχτό γήπεδο, το ζήτημα είναι αυτός που θα τους κατευθύνει.

https://www.gazzetta.gr/basketball/basket-league/article/1269778/piso-skliros-mprosta-ftohos