elegxos proponitisΌπως κάθε χρόνο , έτσι και φέτος , θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια αποτίμηση της χρονιάς που πέρασε. Σήμερα θα ρίξουμε μια ματιά στον προπονητή.

(σσ: Πριν από λίγο καιρό είχαμε δει τη διοίκηση)

Όταν στις 25 Οκτωβρίου ανακοινώθηκε από την ΚΑΕ η πρόσληψη του Βαγγέλη Αγγέλου , δε νομίζω πως υπήρχαν και πολλοί που χάρηκαν. Οι αντιδράσεις ήταν ( τουλάχιστον ) αδιάφορες.  Άλλωστε η εικόνα του Αγγέλου που είχαμε όλοι στο μυαλό , δεν ήταν ενός προπονητή , αλλά ενός εκνευριστικού βοηθού του Ίβκοβιτς. Σχεδόν 8 μήνες μετά έχουμε μια καλύτερη εικόνα για τον προπονητή Αγγέλου κι αυτή , πιστεύω , πως είναι κυρίως θετική.

Για να δούμε τα πράγματα  αναλυτικά:

Ας ξεκινήσουμε με την πορεία που είχαν οι 4 παράγοντες – επιθετικά και αμυντικά – της ομάδας από τη στιγμή που ανέλαβε ο Αγγέλου.

4 factors off
Η διακεκομμένη γραμμή είναι ο μέσος όρος τους πρωταθλήματος στην αντίστοιχη κατηγορία.
4 factors def
Η διακεκομμένη γραμμή είναι ο μέσος όρος τους πρωταθλήματος στην αντίστοιχη κατηγορία.

ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ

Ο Αγγέλου όταν ήρθε στην ομάδα βρήκε  1 κοινοτικό , 1 κουτσό Αμερικάνο , μερικούς μικρούς ηλικιακά παίκτες και κάτι κουρασμένους ρολίστες , χωρίς να μπορεί να κάνει αλλαγές στο ροστερ. Αναγκάστηκε λοιπόν να κάνει κάτι που σπανίζει. Αναγκάστηκε να δουλέψει με αυτήν την ομάδα και να δείξει μέσα από τη δουλειά , το σχέδιο , την υπομονή , πως μπορεί να βελτιωθεί μια ομάδα , χωρίς αλλαγές παικτών και χωρίς να σκορπάς λεφτά.

Το κυριότερο , για εμένα , είναι πως κατάφερε να βελτιώσει και την ομάδα αλλά και τους παίκτες , ιδιαίτερα τους μικρούς , βάζοντας τους σταδιακά στο ροτέισον κι έτσι φτάσαμε στον Βεζένκοφ να είναι 1η αλλαγή στους ψηλούς , ο Μποχωρίδης να διπλασιάζει τα λεπτά του , ο Μούρτος να γίνεται παίκτης μπάσκετ στα 23 του ( αν το είχαμε δουλέψει αυτό το παιδί στα 18 του… ) και να δείχνει πως μπορεί να προσφέρει σε επίπεδο Α1.

Η δήλωση του πατέρα ( και προπονητή μπάσκετ ) του Βεζένκοφ , πως ”η παραμονή του Αγγέλου θα μετρήσει πολύ στο αν θα μείνει ή θα φύγει ο γιος μου για το κολέγιο”  είναι η μεγαλύτερη απόδειξη και η καλύτερη διαφήμιση για τη δουλειά που κάνει ο Αγγέλου με τους μικρούς και για το πως τους δίνει ( πραγματικά ) τις ευκαιρίες να παίξουν και να βελτιωθούν.

Από τη στιγμή που το σχέδιο για το αγωνιστικό κομμάτι είναι να χτιστεί ένας κορμός που θα μας φέρει σε κάποια χρόνια επιτυχίες ( και χρήματα από τις πωλήσεις ) , νομίζω πως ο Αγγέλου είναι αυτός που θα το υλοποιήσει.

Αγωνιστικά η βελτίωση της ομάδας ήταν εμφανής αγώνα με τον αγώνα , ειδικά μετά την 9η αγωνιστική.

Τα 2 πράγματα που με εντυπωσίασαν εμένα ήταν η αμυντική μας λειτουργία και τα ριμπάουντ. Και στα 2 η βελτίωση ήταν σημαντική ( τερματίσαμε 4η στην αμυντική λειτουργία και 5η στο ποσοστό επιθετικών ριμπάουντ που μας έπαιρναν ) κι αν σκεφτεί κανείς πως είχαμε μια μη ” αθλητική ” ομάδα , κάνει τη βελτίωση να δείχνει ακόμα πιο μεγάλη!

Παρ’όλες τις δυσκολίες της φετινής χρονιάς και  τις κόντρες που είχε με τους παίκτες ( βλ. παρακάτω ) η ομάδα έπαιζε και για τον προπονητή της και έδινε το 100% σε κάθε παιχνίδι. Αυτό δεν είναι εύκολο να το πετύχεις και σίγουρα είναι υπέρ του προπονητή όταν γίνεται , γιατί δείχνει πως οι παίκτες πιστεύουν στη δουλειά του.

ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΆ

Ο Φιλ Τζάκσον συνήθιζε να μην παίρνει τάιμ άουτ όταν η ομάδα του έπαιζε άσχημα , γιατί ήθελε να μάθουν οι παίκτες του να αντιμετωπίζουν από μόνοι τους τις δυσκολίες , ώστε την επόμενη φορά να ξέρουν τι να κάνουν. Βέβαια το να έχει παίκτες σαν τον Τζόρνταν ή τον Κόμπι , βοηθάει λίγο αυτό τον τρόπο σκέψης.

Δεν ξέρω αν ο Αγγέλου έχει την ίδια άποψη για το μπάσκετ , το μόνο σίγουρο είναι πως αφήνει το παιχνίδι να εξελιχθεί , χωρίς ο ίδιος να παρεμβαίνει και πολλές φορές αυτό το πληρώσαμε , είτε χάνοντας διαφορές που είχαμε δημιουργήσει , είτε αφήνοντας τα παιχνίδια να μας ξεφύγουν.

Το άλλο του ”αρνητικό” είναι ο χαρακτήρας του ( τουλάχιστον αυτός που φαίνεται προς τα έξω ).Το δείχνει και στις δηλώσεις του , φαίνεται και σε διάφορες διαμάχες που έχει με τους παίκτες του. Δεν είναι διπλωμάτης , το οποίο μπορεί να είναι καλό γενικά, αλλά σίγουρα δεν κάθεται το ίδιο καλά σε όλους τους ανθρώπους. Είχε διαμάχες με τον Βεργίνη , τον Χαρίση και τον Πάσαλιτς κι αυτές είναι αυτές που ξέρουμε.

Το καλό βέβαια είναι πως όταν έφευγε η ένταση του αγώνα , τα πράγματα φαινόταν να ηρεμούν , οπότε υποθέτω πως κανείς δεν το κρατούσε ” μανιάτικο ” .

[poll id=”5″]