Ο Άρης ψάχνει την ισορροπία του
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στα πρώτα ημίχρονα των παιχνιδιών με Χολαργό, Κύμη και Ήφαιστο Λήμνου, οι «κίτρινοι» σημείωσαν 113 πόντους στα πρώτα ημίχρονο, δηλαδή 37.6 πόντους κατά μέσο όρο, ενώ στα αντίστοιχα δεύτερα περιορίστηκαν στους 67! Κοινώς, περιορίστηκαν στους 22.3 πόντους!
Αυτή η μεγάλη απόσταση μπορεί να εξηγηθεί μέσα από τη γλώσσα των αριθμών και κυρίως από δύο στατιστικούς τομείς.
Ο πρώτος σχετίζεται με την αποτελεσματικότητα του Άρη έξω από τα 6,75. Στα πρώτα ημίχρονα αυτών των αγώνων ο Άρης σούταρε με 34.8% στα τρίποντα έχοντας 15/43 προσπάθειες. Στα αντίστοιχα δεύτερα είχε 6/42, δηλαδή ποσοστό ευστοχίας 14.2%.
| Αγώνας | 1ο Ημίχρονο | 2ο Ημίχρονο | Συνολικά Τρίποντα |
|---|---|---|---|
| Άρης-Χολαργός | 5/11 | 1/12 | 6/23 |
| Κύμη-Άρης | 6/17 | 3/11 | 9/28 |
| Άρης-Ήφαιστος | 4/13 | 2/19 | 6/32 |
Οι αριθμοί δείχνουν επίσης ότι οι «κίτρινοι» κάνουν τα διπλάσια λάθη στα δεύτερα ημίχρονα. Τόσο στον αγώνα απέναντι στον Χολαργό όσο και στον αντίστοιχο με την Κύμη, υπέπεσαν σε πέντε λάθη στο πρώτο ημίχρονο και σε 10 στο αντίστοιχο δεύτερο. Απέναντι στον Ήφαιστο Λήμνου, επίσης έκαναν πέντε λάθη στο πρώτο 20πτο και εννιά στο δεύτερο.
Είναι το άγχος , είναι οι προσαρμογές του αντιπάλου , είναι το ταλέντο μας απλά;
Με τον Αγγέλου γινόταν το ανάποδο…
Ελπίζω πάντως να τη βρούμε την άκρη , γιατί είναι κρίμα να αδικούμε την προσπάθεια που κάνουμε.
Αυτό που βλέπουμε όλοι τώρα και με στατιστικά!! Πολύ καλό night, ας ελπίσουμε να το, επειδή το ξέρουν να το λύσουν και οι υπεύθυνοι
Δεν είναι δικό μου. Ο Βλαχόπουλος το έβγαλε ( παίζει να είναι το πρώτο άρθρο που βλέπω από ρεπόρτερ του Άρη με κάτι παραπάνω από απλή αναφορά σε νούμερα)
Σωστά τώρα είδα το λινκ, το είχες πάνω αντί κάτω ως συνήθως. Ξέρεις εσύ μας έχεις συνηθίσει σε κάτι τέτοια, οπότε λογικό να μπερδευτουμε
Νομίζω πως όταν η ποιότητα ενός παίκτη είναι στα επίπεδα των δικών μας (χαμηλά) και υπό το βάρος της ιστορίας ,του κόσμου ,της κοινής γνώμης ( μπλογκς , Φεισμπουκ ,κραξίματα , μουρμούρες κτλ ) φέρνει τα παραπάνω αποτελέσματα . Μεταξύ μας δεν είναι ευκολο για τον Μπελ που έπαιζε στην …Φινλανδία εν μέσω ποπ κορν ,defence και κερκίδα που ο φανατικότερος παρακολουθεί όλο το παιχνίδι καθιστός ,ν αντέξει στην πίεση . Δεν είναι ευκολο να πάρεις το σουτ χωρίς να τρέμει το χέρι . Έπαιξα λίγο μπάσκετ στα ερασιτεχνικά της εκασθ και όταν παίζονταν η άνοδος από την Δ στην Γ κατηγορία είμασταν χεσμένοι. Άλλο να χάνεις λευ απ σε γήπεδο της Φινλανδίας και άλλο εκεί που το μπάσκετ ήταν θρησκεία με τον θεο να κρέμεται πάνω από το κεφάλι σου . Ακόμα και παίκτες με ψηλότερες παραστάσεις θα μπορούσαν να λυγίσουν . Ο Γκαλης ,ο Λιαδέλης ο Σιγάλας ο Ταρπλευ ,ο Σουμπο ο Δρακος ο Πικουλιν ο Ζαρκο ο Τζερυ αλλά και τόσοι άλλοι ,δεν μένουν πια εδώ.
Δεν έχει παίξει ποτέ φιλανδια. Σολέ Γαλλία και ροσα ραντομ πολωνία. Επίσης προέρχεται από πολύ καλό κολέγιο. Έχουν παραστάσεις οι παίκτες δεν δικαιολογείτε να τα χάνουν έτσι σε κάποιες στιγμές του αγώνα.
Μι φαουλ . Μπέρδεψα Φινλανδία με Πολωνία ,όχι πως έχει κάποια σημασία . Παραστάσεις έχουν φυσικά ,μπασκετμπολίστες είναι .Άλλο το Albert hall και άλλο το 1ο γυμνάσιο Μηχανιώνας .
όταν ο αθλητής αποδίδει στο πρώτο ημίχρονο 8/10 ενώ στο 2ο αποδίδει 3/10 τότε το Νο1 που συμβαίνει είναι κακή προετοιμασία στο τεχνικό κομμάτι (προπονητικά) και το Νο2 είναι η πνευματική κατάσταση.
Σε εμάς το βασικό νμζω είναι το Νο2 και φαίνεται καθαρά κατά την διάρκεια του αγώνα. όταν αρχίζει η πίεση και έρχεται ασφυκτικά πάνω μας, χαλάμε εύκολα το πλάνο μας, δεν δημιουργούμε άμεσα νέο πλάνο δηλ δεν προσαρμοζόμαστε άμεσα, παίρνουμε λάθος αποφάσεις και χάνουμε τα σουτ (είτε ανοιχτά 3ποντα είτε λευ απ είτε κρίσιμες βολές)
Αυτό βέβαια συμβαίνει διότι οι παίκτες δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους , ούτε και στον συμπαίκτη τους. Και οι ίδιοι οι παίκτες μας γνωρίζουν ότι δεν έχουμε στο ρόστερ κάποιον ηγέτη που δεν ¨νοιώθει¨από αυτά και θα πάρει πάνω του την ομάδα στο κρίσιμο σημείο… Και κανείς δεν παίρνει την πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο. ¨οποιος το τολμήσει, αν χάσει ένα σουτ ή κάνει ένα λάθος τότε θα κρυφτεί αμέσως στο καβούκι του πάλι ξενερωμένος. Αντίθετα ο ηγέτης δεν νοιάζεται και πολύ και θα πάρει όσες ευκαιρίες του δοθούν. Και ακριβως επειδή έχει τέτοιο τρόπο σκέψης και τέτοια αυτοπεποίθηση, στο τέλος (9/10 φορές) θα βγει κερδισμένος.
Και όλο αυτό το σκεπτικό το γνωρίζουν πλέον και οι αντίπαλοι. Οπότε μόλις πιέσουν και μειώσουν το σκορ, ανεβαίνει φουλ η αυτοπεποίθησή τους και δεν φοβούνται, το πιστεύουν πολύ περισσότερο από τους δικούς μας που βρίσκονται στο παρκέ και αποδίδουν με διπλάσια αποτελεσματικότητα.
Γιαυτό πρέπει να είναι γεμάτο το παλέ
Όταν ακούω ότι αδικούμε τους εαυτούς μας, θυμάμαι τον Αναστασίου στον Παναθηναικό
Η αστοχία στο δεύτερο ημίχρονο έχει μία εξήγηση.Κούραση λόγω κακής φυσικής κατάστασης.Μας εξηγούσαν στα παιδοεφηβικά ότι αν βλέπεις τα σουτ σου στο τέλος του παιχνιδιού να βρισκουν το μπροστινό μέρος του στεφανιού (ή να τουβλάρεις στη περίπτωσή μας) , αυτό σημαινει ότι έχεις κουραστει και δεν έχεις το καθαρό μυαλό να κάνεις κάτι άλλο.
Το σκέφτομαι αυτό , αλλά δεν συμφωνώ , γιατί με Αγγέλου , το καλύτερο μας δεκάλεπτο ήταν το 4ο και γενικά στο 2ο ημίχρονο παίζαμε καλύτερα. Εκτός αν ο Καστρίτης του ψοφάει στις προπονήσεις , αν και το αντίθετο θα έλεγα…Του Αγγέλου οι προπονήσεις ήταν εξοντωτικές λένε.
Τα παιδιά μας καλως ή κακώς είναι περιορισμένων δυνατοτήτων. Ο συνδυασμός της πίεσης για το αποτέλεσμα στους τελευταίους αγώνες και της κακής ψυχολογίας λόγω των ανεπιτυχών αποτελεσμάτων, τούς οδήγησε στο να καταρρεύσουν στα δύσκολα! Ο Μποχωριδης έκανε λάθος πάσες, βήματα η’ επιθετικά φάουλ, ο Τζόουνς επιθέσεις τραβηγμένες απο τα μαλλιά, ο Μπελ έχανε τα σουτ και ολοι οι άλλοι απλά γυρνουσαν τη μπαλα γύρω γύρω!
Αυτό είναι πιο πιθανό από πρόβλημα φυσικής κατάστασης, στα μάτια μου
Εγώ θα έβαζα κ την απουσία ενός πραγματικού ηγέτη στο σκοράρισμα που θα κάνει τους υπολοίπους να είναι σχετικά πιο άνετοι μέσα στο παρκέ κ να προσφέρουν εκεί που πραγματικά μπορούν…
Όλα τα παιχνίδια του φετινού Άρη εκτός από αυτό με τον ήφαιστο έχουν πιο πολύ αγωνία και από το La Casa De Papel.