“Η ιστορία του Άρη είναι ιδιαίτερη. Στην Θεσσαλονίκη ο κόσμος ήταν εκπληκτικός, το γήπεδο ήταν πάντα γεμάτο, η ατμόσφαιρα εντυπωσιακή αλλά… παίξαμε χωρίς ευρώ για 6,5 μήνες.
Η διοίκηση μας υποσχόταν ότι τα χρέη θα καλυφθούν, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχουμε πληρωθεί.
Παίξαμε ωραία παιχνίδια, παίξαμε τέσσερις φορές με τον ΠΑΟΚ, παίξαμε στον τελικό του κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό και στους ημιτελικούς του πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό.
Οι Σέρβοι έχουμε συνηθίσει να μην πληρωνόμαστε για 1-2 μήνες, οπότε ήμουν έτοιμος αλλά οι Αμερικάνοι… βγάζουν τα κορδόνια από τα παπούτσια τους μόλις αργήσει λίγο ο μισθός.
Με κάποιο τρόπο καταφέραμε να κάνουμε μία καλή σεζόν. Έβλεπα τον εαυτό μου στην Θεσσαλονίκη για ακόμη 2-3 χρόνια. Δεν είμαι αυτός που θέλει τεράστια συμβόλαια αλλά θέλω να νιώθω ότι είμαι σε ένα ασφαλές και σταθερό περιβάλλον, που ο Άρης δεν ήταν”.
Πηγή: Ντραγκίσεβιτς:
6,5 μήνες απλήρωτος , ακόμα δεν έχει πάρει σχεδόν τίποτα και όμως , δεν έχει κακή κουβέντα να πει !
Πραγματικά , αν κάναμε μια 10ετία σαν κανονική ομάδα , όχι υπερβολές , κανονικά ρόστερ , πληρωμένα , πιστεύω πως θα είχαμε 2-3 τίτλους , μόνο και μόνο από τη θέληση που θα έδειχναν οι παίκτες , που – όπως βλέπουμε – την αγαπάνε την ομάδα ακόμα και με μια χρονιά απλήρωτοι…
Είναι απίστευτη η κληρονομιά που έχει αφήσει αυτή η ομάδα του 80. Πόσο κρίμα πραγματικά που δε καταφέραμε να προσελκύσουμε έναν σοβαρό επιχειρηματία που θα εξαργυρωνε όλο αυτό. Αλήθεια πόσες ομάδες στην Ευρώπη είχαν μαζεμένες προσωπικότητες επιπέδου Γκάλη Γιαννάκη ιωαννιδη? Κ μάλιστα ανθρώπους που είναι ακόμη εν ζωή κ όχι αθλητές που μεγαλουργησαν 60 χρόνια πριν. Κι όμως όλοι είναι εκτός Άρη. Τέλος πάντων τα ίδια λέμε επί χρόνια κ απλά χαλάμε το χρόνο μας
“Οταν χρωστάς , σε νοιάζονται και σε θυμούνται ”
” Αν ζητάς την …λησμονιά ,εξόφλησε τους ”
Σάμιος Βικέντιος , στοχαστής – σχολιαστής του Καλαθοσφαιρα του Άρεως (Β,Α)
Για να κάνουμε μια 10ετια σαν κανονική ομάδα θα πρέπει να απαλλαγούμε από τη σχετική μεγαλομανία που δε μας αφήνει να πατήσουμε στη γη
Το λεμε πολυ συχνα αυτο αλλα δεν θυμαμαι να βαλαν κανα μαχαιρι στο λαιμο του λασκαρη πχ για να κανει ομαδα που χτυπαει πρωταθλημα.. Το τι θα γραψει ο καθε βικεντιος στα φορουμ νομιζω λιγο τους απασχολει ή τουλαχιστον ετσι θα επρεπε
Δεν είναι ο κάθε Βικέντιος.Ειναι ο Βικέντιος ο Σαμιος, στοχαστής-σχολιαστης ,λυρικός ποιητής και ένας από τους οκτώ σοφούς της αρχαιότητας.7ος αιώνας π.Χ.-πρωτο μισό 6ου αιώνα μ.Χ.Καποιοι λενε πως πήδηξε μέσα σε ένα ηφαίστειο,άλλοι πως ζει ακόμα.
” Στην γραμμή θάλασσα, όλοι είναι καπεταναίοι ” Εμείς είμαστε για τις μεγάλες φουρτουνες καπετάνιε μου .
Πάνω σ’ έναν ξένο στίχο
Στην Έλλη, Χριστούγεννα 1931
Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι τού Οδυσσέα.1
Ευτυχισμένος αν στο ξεκίνημα, ένιωθε γερή την αρματωσιά μιας αγάπης, απλωμένη μέσα στο κορμί του, σαν τις φλέβες όπου βουίζει το αίμα.
Μιας αγάπης με ακατέλυτο ρυθμό, ακατανίκητης σαν τη μουσική και παντοτινής
γιατί γεννήθηκε όταν γεννηθήκαμε και σαν πεθαίνουμε, αν πεθαίνει, δεν το ξέρουμε ούτε εμείς ούτε άλλος κανείς.
Παρακαλώ το θεό να με συντρέξει να πω, σε μια στιγμή μεγάλης ευδαιμονίας, ποιά είναι αυτή η αγάπη·
κάθομαι κάποτε τριγυρισμένος από την ξενιτιά, κι ακούω το μακρινό βούισμά της, σαν τον αχό της θάλασσας που έσμιξε με το ανεξήγητο δρολάπι.
Και παρουσιάζεται μπροστά μου, πάλι και πάλι, το φάντασμα του Οδυσσέα, με μάτια κοκκινισμένα από του κυμάτου την αρμύρα
κι από το μεστωμένο πόθο να ξαναδεί τον καπνό που βγαίνει από τη ζεστασιά του σπιτιού του και το σκυλί του που γέρασε προσμένοντας στη θύρα.
Στέκεται μεγάλος, ψιθυρίζοντας ανάμεσα στ’ ασπρισμένα του γένια, λόγια της γλώσσας μας, όπως τη μιλούσαν πριν τρεις χιλιάδες χρόνια.
Απλώνει μια παλάμη ροζιασμένη από τα σκοινιά και το δοιάκι, με δέρμα δουλεμένο από το ξεροβόρι από την κάψα κι από τα χιόνια.
Θα ’λεγες πως θέλει να διώξει τον υπεράνθρωπο Κύκλωπα που βλέπει μ’ ένα μάτι, τις Σειρήνες που σαν τις ακούσεις ξεχνάς, τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη απ’ ανάμεσό μας·
τόσα περίπλοκα τέρατα, που δε μας αφήνουν να στοχαστούμε πως ήταν κι αυτός ένας άνθρωπος που πάλεψε μέσα στον κόσμο, με την ψυχή και με το σώμα.
Είναι ο μεγάλος Οδυσσέας· εκείνος που είπε να γίνει το ξύλινο άλογο και οι Αχαιοί κερδίσανε την Τροία.
Φαντάζομαι πως έρχεται να μ’ αρμηνέψει πώς να φτιάξω κι εγώ ένα ξύλινο άλογο για να κερδίσω τη δική μου Τροία.
Γιατί μιλά ταπεινά και με γαλήνη, χωρίς προσπάθεια, λες με γνωρίζει σαν πατέρας
είτε σαν κάτι γέρους θαλασσινούς, που ακουμπισμένοι στα δίχτυα τους, την ώρα που χειμώνιαζε και θύμωνε ο αγέρας,
μου λέγανε, στα παιδικά μου χρόνια, το τραγούδι του Ερωτόκριτου, με τα δάκρυα στα μάτια·
τότες που τρόμαζα μέσα στον ύπνο μου ακούγοντας την αντίδικη μοίρα της Αρετής να κατεβαίνει τα μαρμαρένια σκαλοπάτια.
Μου λέει το δύσκολο πόνο να νιώθεις τα πανιά του καραβιού σου φουσκωμένα από τη θύμηση και την ψυχή σου να γίνεται τιμόνι.
Και να ’σαι μόνος, σκοτεινός μέσα στη νύχτα και ακυβέρνητος σαν τ’ άχερο στ’ αλώνι.
Την πίκρα να βλέπεις τους συντρόφους σου καταποντισμένους μέσα στα στοιχεία, σκορπισμένους: έναν έναν.
Και πόσο παράξενα αντρειεύεσαι μιλώντας με τους πεθαμένους, όταν δε φτάνουν πια οι ζωντανοί που σου απομέναν.
Μιλά… βλέπω ακόμη τα χέρια του που ξέραν να δοκιμάσουν αν ήταν καλά σκαλισμένη στην πλώρη η γοργόνα
να μου χαρίζουν την ακύμαντη γαλάζια θάλασσα μέσα στην καρδιά του χειμώνα.
Γιώργος Σεφέρης. 1940. Τετράδιο Γυμνασμάτων, Α΄ (1928-1937)
Οπότε που αποδίδεις το ότι απλώνουμε τα πόδια πέρα από το πάπλωμα;
Η ιστορία κ το όνομα του Άρη είναι ευχή κ κατάρα για κάποιον που θα αναλάβει. Το κακό δεν είναι μια κάποια μεγαλομανία που μπορεί να έχουμε άλλα το ότι δε βρέθηκε κάποιος δυνατός σχετικά επιχειρηματίας που να άπλωσε τα πόδια. Εγώ θυμάμαι κάτι δαμιανιδης, τζιβελεκηδες, καρακιτσιοι, μητρουδηδες, Λάσκαρηδες, Γουλιέλμο κ αρβανιτιδες κ σία. Ασελγουσανε κ άφηναν το πτώμα κ για τον επόμενο. Ο Λάσκαρης εδώ που τα λέμε δεν απλωθηκε πολύ. Καλά το πήγαινε αλλά δυστυχώς αποδείχθηκε λαμογιο. Ο μπασκετικός Άρης έχει μεγάλη δυναμική ακόμη κ τώρα που το μπάσκετ είναι σχεδόν ανυπαρκτο. Εκεί που κολλάμε είναι στην ανυπαρξία ενότητας κάποιων αρειανων σοβαρών ανθρώπων που θα ενεργοποιουσαν κ θα εκμεταλλευοταν την ιστορία του συλλόγου. Εδώ τόσα χρόνια κ δεν έχουμε πετύχει να πάρουμε την πιο ιστορική ελληνική έδρα. Το πάλε. Ποιος φταίει για αυτό ο Σαββίδης? Η όλοι αυτοί που έχουν περάσει κατα καιρούς? Ο Μάκης της ΑΕΚ πάντως γηπεδάκι τσίμπησε. Εμείς ακόμη επαφές…
Το έφερες από εδώ, το έφερες από εκεί, το σχολίασες το θέμα του γηπέδου της ΑΕΚ.
Για πες μου όμως. Όταν λες το τσίμπησε η ΑΕΚ τι εννοείς; Δε θα πληρώνει ενοίκιο; Δε θα το ανακινήσει; Δεν το κυνηγάει 3 χρόνια κοντά;
Οπότε, όπως εμείς έχουμε γήπεδο, που από το 2004 το έχουμε και αποκλειστικά δικό μας και πληρώνουμε νοίκι, έτσι και η ΑΕΚ τώρα.
Εμείς παλεύουμε να πάρουμε μεγαλύτερη σύμβαση, με μικρότερο έως καθόλου νοίκι ή και πληρωμένα όλα τα έξοδα, πράγμα δύσκολο και χρονοβόρο.
Σιγά που δε θα το σχολίαζα. Αφού έχεις καταλάβει την τρέλα μου😀. Απλά νομίζω ότι σε πολλά θέματα πραγματικά αδικούμε αυτή την ομάδα εμείς οι ίδιοι. Είναι δυνατόν να παλεύουμε 40 χρόνια για το πάλε?
Νομίζω ότι δε φταίει μόνο η μεγαλομανία. Αν όμως δεν υπήρχε αυτή, τότε η αντιπολίτευση θα ήταν πιο δημιουργική. Επίσης δε θα φοβόταν ο κάθε επίδοξος επενδυτής ότι θα τον κράζει ο κόσμος, επειδή θα έχει χάσει από τον ΠΑΟΚ ενώ έχει αποπληρώσει πχ 1000000 χρέη που δημιούργησαν οι παλιότεροι (υποθετικό το σενάριο αλλά όχι εξωπραγματικό)
Στο οτι αυτοι που διοικουν καθε φορα κανουν λαθους υπολογισμους?
Στο οτι μπορει να δινουν 100 στον χ παιχτη αντι για 80 και να παιρνουν τη διαφορα μαυρα για παρτη τους?
Στη λογικη του θα κανω 500χιλ μπατζετ να μη πεσω και ας τα πληρωσει ο επομενος αφου Αρης εισαι?
Δε νομιζω οτι ο Σπυριος ο Θεσσαλονικιος ο στοχαστης του 21ου αιωνα μ.χ. αν θα γραψει στο φορουμ του ναιτ να παρουμε τον τολιοπουλο με καθε κοστος παιζει ρολο στις αποφασεις τους.
Εδώ διαφωνώ. Πιστεύω πως η πίεση του κόσμου, η οποία εκφράζεται μέσα από το διαδίκτυο πλέον, αλλά και το πρόβλημα πως οι παράγοντες μας είναι ο ορισμός του κόσμου που κράζει όταν είναι αντιπολίτευση και δεν κάνει τίποτα όταν είναι κυβέρνηση, είναι τα μεγάλα μας προβλήματα.
Είναι σαν να λες πως η Ελλάδα είναι σε πτώχευση εξαιτίας της εκάστοτε κυβέρνησης και ο λαός είναι άμοιρος ευθυνών
Να συμφωνήσω φωναχτά.
Η κυβέρνηση είναι αιρετή και εκπροσωπεί (χαχα) τον λαό που την εκλέγει. Άρα σαφώς πρωτίστως ευθύνη έχει ο ναιτ που ψήφισε κόκκινους και ο σπίρε που ψήφισε μπλε. Και οι δυό μαζί που βγάζουν τους ίδιους 200 χρόνια τώρα. Άλλα άλλη συζήτηση αυτή.
Ο Αρβανίτης – Λάσκαρης – Γουλιέλμος κλπ δεν είναι αιρετός. Αγοράζει μια ομάδα με τα λεφτά του ή εμφανίζεται ως σωτήρας και αναλαμβάνει. Δεν ψήφισαν 100.000 αρειανοί για να έχουνε (έχουμε) την ευθύνη. Αυτό εννοώ.
Καταλαβαίνω πως το εννοείς , αλλά έτσι , είναι και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο για τον κόσμο. Και δε φταίμε γιατί δεν τους εκλέγουμε και κράζουμε γιατί τους έχουμε…Κάπου , δε μου αρέσει αυτή η λογική…
Κραζουμε γιατι ειμαστε μεγαλομανεις οπως σωστα γραφει ο kaptsik και γιατι πριν 30 χρονια ειχαμε ομαδαρα. Κραζουμε γιατι ειμαστε Ελληνες και πρεπει η ομαδα μας να κανει 90 ματς σερι αηττητοι με 30+ πτς μεσο ορο για να ειμαστε ευχαριστημενοι.
Αλλα δεν ειμαστε εμεις η πηγη του κακου, αυτο λεω. Σε αυτο φταινε μονο οι διοικησεις – ιδιοκτητες
Οι υπολογισμοί είναι πάντα λάθος προς τα πάνω κι όχι προς τα κάτω…
Είτε γιατί θέλουν οι διοικήσεις να τσεπώσουν τα πολλά διαρκείας (λέω για τις 2 τελευταίες χρονιές του Λάσκαρη που άνοιξαν την ψαλίδα των χρεών), είτε γιατί πέφτει το σχετικό κράξιμο όταν χάνουμε, ο κόσμος παίζει το ρόλο του.
Δε θα τα ρίξουμε όλα στον κόσμο βέβαια. Άκουσες όμως ποτέ τον κόσμο να κράζει τη διοίκηση επειδή εκείνη ξανοίχτηκε οικονομικά;
Για παράδειγμα φέτος φτιάχτηκε ομάδα με 150 χιλιάρικα αγωνιστικό μπάτζετ μεγαλύτερο από πέρσι. Ζητήθηκε από κανέναν ο λόγος;
Για να δώσει τις μετοχές ο Γουλιέλμος ενοχλήθηκε από κάποιους φίλους της ομάδας. Ζήτησε όμως κανείς να μάθει πως θα εξυπηρετούσαμε τους διακανονισμούς των μπαν έχοντας 150 χιλ μεγαλύτερο μπάτζετ από πέρσι που δεν εξυπηρετούσαμε αυτά τα χρέη;
Και πέρα από τους σχολιαστές του διαδικτύου. Πχ ο Αρβανίτης βγήκε δημοσίως να αναρωτηθεί για τις οικονομικές επιλογές του Γουλιέλμου;
“Δεν μπορείς να διαμαρτυρηθείς σε κάποιον που θελει να σε κεράσει μέχρι να σε πάρουν στο κυνήγι οι μαγαζάτορες ”
Σάμιος Βικέντιος (να σκάσουν οι οχτροί μας ,κάπτεν).
Στην Υγειά σου,Sam μου! “Και όποιος πει κακό για μας να βγει το μάτι του σαν λουκουμάς!”
Μίμης Φωτόπουλος (Λέανδρος, “Μουστάκιας” αγαπητικός της Τούλας)
και Νίκος Ρίζος (Κιτσάρας Μπούρμπουρης,ηλεκτρολογακι βαλμένο με βύσμα στη ΔΕΗ).
ΒΡΕΙΤΕ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ! Δώρο ένας λουκουμάς και ένα μισοπιωμενο μπουκάλιΤαμ-Ταμ.
“Οι υπολογισμοί είναι πάντα λάθος προς τα πάνω κι όχι προς τα κάτω…”
Αυτό δεν δείχνει ανικανότητα της διοίκησης ή δόλο;
“Για παράδειγμα φέτος φτιάχτηκε ομάδα με 150 χιλιάρικα αγωνιστικό μπάτζετ μεγαλύτερο από πέρσι. Ζητήθηκε από κανέναν ο λόγος;”
Από ποιον να ζητηθεί ο λόγος; Από τον διαχειριστή; Από τον ιδιοκτήτη που τα παράτησε; Άσε που για να πω την αλήθεια εγώ προσωπικά δεν ήξερα ότι είχαμε τέτοια αύξηση φέτος, καθώς δεν ανακοινώνονται αυτά τα πράγματα επίσημα ή ανεπίσημα συνήθως.
Επειδή βλέπω ότι φεύγουμε απ’το αρχικό. Απλά λέω πως ο “κόσμος”, δηλαδή εγώ εσύ και όσοι είναι ενεργοί σε ένα blog ή ένα forum ή στο facebook, δεν θα έπρεπε να επηρεάζουν τις διοικήσεις μας και γενικά πιστεύω ότι δεν τις επηρεάζουν σε βαθμό που να δικαιολογεί τα -4εκ χρέη.
Να το πω με ποσοστό, αν για το 5-10% φταίει ο κόσμος που θέλει Μποχωρίδη ανανέωση με κάθε κόστος και αντί για 50000 που μπορείς του δίνεις 60000 για να μείνει και δεν έχεις μετά να τον πληρώσεις, θεωρώ ότι για το υπόλοιπο 90-95% φταίει η διοίκηση μας λόγω ανικανότητας ή δόλου.
Σπύρο,μόλις προχτές ο Γιαννακόπουλος αμύνθηκε στο ντου ανεβάζοντας το live στορι στο ινστα!και μετά άρχισε τα ταγκ με τους…”χούλιγκανζζζζ.Αν αυτό δεν είναι -το πιο πρόσφατο-παραδειγμα της επιρροής του κόσμου (μέσω του ίντερνετ,οφκορς)τότε τι είναι;
Ειλικρινά με πιάνεις αδιάβαστο ως προς τον λόγο που την πέσαν τα πράσινα ορκ στον Γιαννακόπουλο.
Συμφωνώ ότι ο κόσμος πιέζει με τον όποιο τρόπο (ίντερνετ πεσίματα κλπ) , αλλά η τελική πράξη – ευθύνη είναι 100% αυτού που παίρνει τις αποφάσεις. Είτε λέγεται διοίκηση πρωτοδικείου, είτε μεγαλομέτοχος, είτε μεσεγγυούχοι πως δίαολο είναι το καινούργιο κόνσεπτ τώρα.
Εννοείται, τέτοιο φρέντο πού θα ξαναπιεί;