Διαβάζοντας κάποια ”παρασκήνια” σε κάποια εφημερίδα βρήκα αυτήν την παράγραφο για τον ΠΑΟΚ :
Τα τελευταία χρόνια στα ταμεία της ΚΑΕ ΠΑΟΚ μπήκε 1,5 εκατ. ευρώ από την πώληση τριών παικτών: των Βασιλειάδη, Μαυροκεφαλίδη και Σέκουλιτς. Επίσης, μέσω του Γιάννη Ιωαννίδη δόθηκαν από την οικογένεια Αγγελοπούλου 150.000 ευρώ. Από κει και πέρα περισσότερα από 400.000 ευρώ έβαλε με τη μορφή χορηγίας την τελευταία τριετία ο Κώστας Αμοιρίδης, ενώ περίπου 500.000 πρόσφερε (σύμφωνα με δήλωσή του) ο Γαλατσόπουλος. Σε αυτή την εισροή εσόδων δεν συνυπολογίζονται βέβαια τα κέρδη από τηλεοπτικά δικαιώματα, ΟΠΑΠ, εισιτήρια και άλλες μικροχορηγίες. Μπορεί, επομένως, ο Ερασιτέχνης ΠΑΟΚ να μας πει πώς γίνεται η ΚΑΕ να είναι σήμερα χρεωμένη με 3-4 εκατ. ευρώ;
Δεν ξέρω αν ισχύουν τα νούμερα αλλά τα έξοδα είναι το νόημα εδώ . Γιατί κακά τα ψέμματα , τα έσοδα που αναφέρει παραπάνω είναι φυσιολογικά για μια ομάδα . Πως γίνεται όμως να έχεις έσοδα για μια ομάδα κοντά στο 1-1,5 εκ. € και σε 4 χρόνια να έχεις 4 εκ. € χρέη ; Υπερχρεώνοντας την ομάδα με μέτριους παίκτες ; Μην πληρώνοντας τους ; Κάνοντας ομάδα για 2 ενώ έχεις να πληρώσεις 1 ; Λίγο από όλα μάλλον αλλά δε με νοιάζει και πολύ για τον ΠΑΟΚ . Απλά αυτό το δείχνω σαν παράδειγμα .
Καμιά φορά ξεχνάμε κι εμείς που ήμασταν και που είμαστε . Είναι η φύση του ανθρώπου να θυμάται τα καλά και όχι τα κακά .
Αλλά από τα κακά είναι που μαθαίνεις και χαίρομαι πράγματι που φτάσαμε φέτος να παραιτείται ο πρόεδρος μας και να μη διαλυόμαστε . Να συνεχίζουμε . Με μειωμένο μπάτζετ ναι αλλά όχι με επιτροπές σωτηρίας και αποστολές σε υπουργούς για να μας σώσουν . Όλα αυτά τα πετύχαμε γιατί μείναμε πιστοί στην λογική ” …μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα” .
Πολλοί μπορούν να πουν ότι είχαμε λεφτά για να κάνουμε κάτι παραπάνω κάποιες χρονιές ( και σε κάποιο βαθμό το πιστεύω κι εγώ ) αλλά στο πορτοφόλι του καθενός δεν μπορούμε να κάνουμε κουμάντο ή να έχουμε απαιτήσεις όταν φέτος κάναμε ρεκόρ εισιτηρίων από το 95-96 με 2.838 ανα αγώνα . Πάλι καλά να λέμε … Δεν μπορούμε να ζητάμε πράγματα πέρα από τη λογική που θα μας κάνουν να χαρούμε μια χρονιά και να κλαίμε 10 !
Ας μη συγκρίνουμε το ποδόσφαιρο του Άρη και το τι γίνεται εκεί ,με το μπάσκετ . Είναι διαφορετικά μεγέθη , άλλα έσοδα , άλλες χορηγίες . Αλλιώς κάνεις ανοίγματα εκεί , αλλιώς στο μπάσκετ .
Θυμάμαι ακόμα όταν ήρθε ο Σαμολαδάς . Τότε πήραμε τους παικταράδες και σε ένα χρόνο παίζαμε με εφήβους και τρώγαμε 40άρες στο κεφάλι από κάθε ομάδα και κάθε προπονητή που έβγαζε το άχτι του πάνω μας. Είναι εύκολο να θυμάσαι το κύπελλο του ’98 , αλλά δύσκολα θυμάσαι την υπόλοιπη χρονιά .
Φέτος, κάτι μου λέει ,ότι θα τη θυμόμαστε τη σεζόν για χρόνια …
