και κάνοντας την καθιερωμένη μου βόλτα στο διαδίκτυο αποφάσισα να μπω στο sport.gr , στο οποίο δεν μπαίνω συχνά , για να δω τα εκεί νέα τι λένε , μιας και λόγω της ημέρας υπάρχει μια γενική ηρεμία .
Και πετυχαίνω αυτό το χθεσινό άρθρο , του Κώστα Παπαντωνίου , τον οποίον δεν τον ξέρω αλλά αν βγει αληθινό θα τον κάνω τον αγαπημένο μου αρθρογράφο !
Με λίγα λόγια , δε λέει απλά ότι μας έχει προταθεί ο Φράνσις ,αλλά σύμφωνα με πληροφορίες θα είναι η πρώτη μας μεταγραφή ! Αχ Κώστα μου κάνε να είναι καλές οι πληροφορίες σου και όχι του στυλ
Κώστας : Γιατί είσαι χαρούμενος Χ ;
Χ : Διάβασα στο Basketball Aris ότι μας προτάθηκε ο Φράνσις !
Κώστας : Ναι καλός αυτός . Λες να τον πάρουμε ;
Χ : Ναι ρε ! Εννοείται . Εγώ αν ήμουν στην ΚΑΕ θα τον είχα ήδη υπογράψει …
και πάει μετά σπίτι του ο Κώστας και γράφει το άρθρο …
( τέλος φανταστικής ιστορίας )
Πέρα από την πλάκα πάντως και όσο κι αν τον θέλω τον παίκτη , μου φαίνεται πολύ δύσκολο να κλείσουμε ήδη παίχτη , όσο ακόμα όλα είναι σε εκκρεμότητα ( άρχισαν να λένε μέχρι κι ότι μπορεί να πάμε εμείς Ευρωλίγκα κι όχι το Μαρούσι ) .
Αλλά επειδή έχει σίγουρα προταθεί θα ήθελα να πω δυο λογάκια παραπάνω για τον παίκτη .
Ο Φράνσις λοιπόν δεν ήταν κανένας τυχαίος . Όταν μπήκε στο κολέγιο , ήταν ένας από τους 25 κορυφαίους ψηλούς της γενιάς του , αλλά δυστυχώς για αυτόν ( και ευτυχώς για εμάς είχε πολλούς τραυματισμούς ) . Στα 4 χρόνια του στο κολέγιο είχε 11.6 πόντους , 8,6 ριμπ σε 29 λεπτά . Όταν ήρθε η ώρα να μπει στο ντραφτ το μεγαλύτερο του πρόβλημα ήταν ψυχολογικό . Φοβόταν την επαφή με τους παίχτες και εκεί έχασε την ευκαιρία του ( ήταν και συμπαίκτης του Κλαρκ σε 2 τουρνουά μάλιστα ) .
Εδώ διαβάστε την τελευταία αναφορά για τα + και – του πριν το ντραφτ . Αυτό που κρατάω εγώ είναι το
Μετά από αυτό έκανε 2 χρονιές στην Ιταλία με την τελευταία να είναι στην Καντού ( 7η βγήκε τότε ) με 10.2 π και 6.9 ριμπ σε 24 λεπτά .
Έναν τέτοιο Αμερικάνο θέλουμε και δε θα έχουμε πρόβλημα , όπως έγραψα και εχθές , στο σχέδιο μας να παίξουν πιο πολύ οι νέοι . Θα καλύψει το θέμα των πόντων και των ριμπάουντ . Και όποιος πει κάτι για το γεγονός ότι αυτά τα έκανε στην ΑΕΛ και δεν είναι για μεγάλες ομάδες , θα του πω απλά Τζερυ Μάσεΐ.
Φέτος όσο τον είδα δε μου φάνηκε να έχει πρόβλημα με το να παίζει το παιχνίδι δυνατά ( εκτός από τα τελευταία ματς που είχε αποδεχτεί ότι θα πέσει η ΑΕΛ και είχε ξενερώσει ) ,αντίθετα μου φάνηκε να θέλει την επαφή , να θέλει να μπαίνει μέσα στη ρακέτα .
Είναι ένας παίκτης που αξίζει το ρίσκο . Μεγάλο ταλέντο που είχε κάποιους τραυματισμούς και σιγά σιγά βρίσκει τον δρόμο του . Εμείς πάλι είμαστε γνωστοί στο να δείχνουμε τον δρόμο σε Αμερικάνους , τον δρόμο της Ευρωπαϊκής καταξίωσης και των μεγάλων συμβολαίων.
Νομίζω ότι είμαστε το τέλειο ζευγάρι … οπότε ας κάνουμε και τον γάμο …
