και κάνοντας την καθιερωμένη μου βόλτα στο διαδίκτυο αποφάσισα να μπω στο sport.gr , στο οποίο δεν μπαίνω συχνά , για να δω τα εκεί νέα τι λένε , μιας και λόγω της ημέρας υπάρχει μια γενική ηρεμία .

Και πετυχαίνω αυτό το χθεσινό άρθρο , του Κώστα Παπαντωνίου , τον οποίον δεν τον ξέρω αλλά αν βγει αληθινό θα τον κάνω τον αγαπημένο μου αρθρογράφο !

Με λίγα λόγια , δε λέει απλά ότι μας έχει προταθεί ο Φράνσις ,αλλά σύμφωνα με πληροφορίες θα είναι η πρώτη μας μεταγραφή ! Αχ Κώστα μου κάνε να είναι καλές οι πληροφορίες σου και όχι του στυλ

—————————————–
( ακολουθεί μια φανταστική ιστορία )

Κώστας : Γιατί είσαι χαρούμενος Χ ;
Χ : Διάβασα στο Basketball Aris ότι μας προτάθηκε ο Φράνσις !
Κώστας : Ναι καλός αυτός . Λες να τον πάρουμε ;
Χ : Ναι ρε ! Εννοείται . Εγώ αν ήμουν στην ΚΑΕ θα τον είχα ήδη υπογράψει …

και πάει μετά σπίτι του ο Κώστας και γράφει το άρθρο …

( τέλος φανταστικής ιστορίας )

——————————————

Πέρα από την πλάκα πάντως και όσο κι αν τον θέλω τον παίκτη , μου φαίνεται πολύ δύσκολο να κλείσουμε ήδη παίχτη , όσο ακόμα όλα είναι σε εκκρεμότητα ( άρχισαν να λένε μέχρι κι ότι μπορεί να πάμε εμείς Ευρωλίγκα κι όχι το Μαρούσι ) .

Αλλά επειδή έχει σίγουρα προταθεί θα ήθελα να πω δυο λογάκια παραπάνω για τον παίκτη .

Ο Φράνσις λοιπόν δεν ήταν κανένας τυχαίος . Όταν μπήκε στο κολέγιο , ήταν ένας από τους 25 κορυφαίους ψηλούς της γενιάς του , αλλά δυστυχώς για αυτόν ( και ευτυχώς για εμάς είχε πολλούς τραυματισμούς ) . Στα 4 χρόνια του στο κολέγιο είχε 11.6 πόντους , 8,6 ριμπ σε 29 λεπτά . Όταν ήρθε η ώρα να μπει στο ντραφτ το μεγαλύτερο του πρόβλημα ήταν ψυχολογικό . Φοβόταν την επαφή με τους παίχτες και εκεί έχασε την ευκαιρία του ( ήταν και συμπαίκτης του Κλαρκ σε 2 τουρνουά μάλιστα ) .

Εδώ διαβάστε την τελευταία αναφορά για τα + και – του πριν το ντραφτ . Αυτό που κρατάω εγώ είναι το

If Francis could ever regain even half of the aggressiveness that he once had before his injuries, he could certainly be an NBA rotation player.


Μετά από αυτό έκανε 2 χρονιές στην Ιταλία με την τελευταία να είναι στην Καντού ( 7η βγήκε τότε ) με 10.2 π και 6.9 ριμπ σε 24 λεπτά .

Έναν τέτοιο Αμερικάνο θέλουμε και δε θα έχουμε πρόβλημα , όπως έγραψα και εχθές , στο σχέδιο μας να παίξουν πιο πολύ οι νέοι . Θα καλύψει το θέμα των πόντων και των ριμπάουντ . Και όποιος πει κάτι για το γεγονός ότι αυτά τα έκανε στην ΑΕΛ και δεν είναι για μεγάλες ομάδες , θα του πω απλά Τζερυ Μάσεΐ.

Φέτος όσο τον είδα δε μου φάνηκε να έχει πρόβλημα με το να παίζει το παιχνίδι δυνατά ( εκτός από τα τελευταία ματς που είχε αποδεχτεί ότι θα πέσει η ΑΕΛ και είχε ξενερώσει ) ,αντίθετα μου φάνηκε να θέλει την επαφή , να θέλει να μπαίνει μέσα στη ρακέτα .

Είναι ένας παίκτης που αξίζει το ρίσκο . Μεγάλο ταλέντο που είχε κάποιους τραυματισμούς και σιγά σιγά βρίσκει τον δρόμο του . Εμείς πάλι είμαστε γνωστοί στο να δείχνουμε τον δρόμο σε Αμερικάνους , τον δρόμο της Ευρωπαϊκής καταξίωσης και των μεγάλων συμβολαίων.

Νομίζω ότι είμαστε το τέλειο ζευγάρι … οπότε ας κάνουμε και τον γάμο …