Πέρασαν επτά χρόνια από εκείνη τη μαγική βραδιά, που δεν πρόκειται να ξεχάσει κανείς. Η φανέλα του ασυναγώνιστου Νίκου Γκάλη ανέβηκε στην οροφή του Αλεξάνδρειου Μελάθρου και η σάλα του ιστορικού γηπέδου πήρε το όνομά του. Ήταν 7 Μαΐου του 2013, όταν η Κ.Α.Ε. ΑΡΗΣ διοργάνωσε μια συγκινητική γιορτή για να τιμήσει τον κορυφαίο Έλληνα αθλητή όλων των εποχών, προσκαλώντας ζωντανούς θρύλους του ευρωπαϊκού και του παγκοσμίου μπάσκετ, μεταξύ των οποίων και ο Παναγιώτης Γιαννάκης, που ήταν προπονητής της Λιμόζ. Ο Νίκος Γκάλης γνώρισε την απόλυτη αποθέωση και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του, όπως και οι χιλιάδες φίλαθλοι που βρέθηκαν στο γήπεδο
Πηγή: ΚΑΕ Άρης:
Καιρός είναι να βάλουμε κι άλλες φανέλες εκεί πάνω…Το 5 και το 7 θα είναι μια καλή αρχή…Και να αποσυρθούν κιόλας !
Μαγική βραδιά. Ήμουν μέσα. Νομίζω ότι όλοι κλάψαμε εκείνη τη μέρα. Δυστυχώς δεν εκμεταλλευτηκαμε καθόλου εκείνο το καλό ταιμινγκ που υπήρχε στην ομάδα. Ήταν ευκαιρία να κινησουμε σοβαρούς ανθρώπους να έρθουν στην ομάδα. Αν αυτού καταφέραμε κ τον ξαναδιωξαμε…
Νομίζω πως ο Νίκος Γκάλης, ούτε ήθελε ποτέ αλλά ούτε και θα θελήσει να εμπλακεί με τα διοικητικά της ομάδας. Το θέμα απλώς συντηρείται από ευσεβείς πόθους, δικούς μας αλλά και διοικητικών κύκλων που είτε πραγματικά ελπίζουν, είτε μας ταΐζουν κουτόχορτο. Ο Γκάλης ως γνωστό ήταν ο μέγιστος επαγγελματίας και δεν υπάρχει στον αθλητισμό και στον Άρη τίποτα επαγγελματικό που θα τον έλκυε. Η αγάπη μας ,δεν είναι αρκετή.
Ο γκαλης σε καμία περίπτωση δε θα δεχόταν να πάρει διοικητική θέση στην ομάδα. Δεν ήταν στο χαρακτήρα του αυτό το πράγμα. Εγώ μιλάω για τη βιτρίνα της ομάδας έναν άτυπο πρεσβευτή μας ώστε να προσελκύσουμε χορηγούς η επενδυτές. Καλώς ή κακώς έτσι γίνονται τα πράγματα. Πιστεύω ότι αν το είχε χειριστεί καλά ο αρβανίτης τότε που υπήρχε μια θετική αύρα στον Άρη κάτι μπορεί να γινόταν. Όλα είναι θέμα σωστού ταιμινγκ. Εμείς δυστυχώς δε καταφέραμε να εκμεταλλευτουμε κανέναν από τις προσωπικότητες της αυτοκρατορίας. Δε λέω να κολλάς σε εκείνη την εποχή. Λέω ότι πρέπει με κάθε τρόπο να εξαργυρωνεις τη χρυσή σου εποχή. Εμείς αποτυχαμε
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του οργανισμού Άρη είναι που δεν εκτιμά , αλλά απαξιώνει. Οπότε , πως να εξαργυρώσεις τη χρυσή εποχή , όταν όλοι έφυγαν σαν προδότες , κυνηγημένοι ή πληγωμένοι και μετά μας πήρε και 10 χρόνια για να τους συγχωρήσουμε;
Συμφωνώ απόλυτα. Ήταν η βαριά μας βιομηχανία κ την καταστρεψαμε
Αμφιβάλω αν πραγματικά και ολοκληρωτικά τους συγχωρησαμε.
Το θέμα είναι πως για να εξαργυρώσεις τέτοια άτομα ή πρέπει να αλλάξεις τον οργανισμό ή να παραδώσεις τα κλειδιά σε αυτούς ολοκληρωτικά.
Τίποτα από τα δύο δεν πρόκειται να γίνει δυστυχώς.