Η βοήθεια του Χαρίση

Μετά από πολλές συζητήσεις και εύλογα ερωτήματα , ο Χαρίσης είναι πλέον μέρος του rotation της ομάδας και σε περίπου 9 λεπτά έχει 3,5 πόντους και 3,8 ριμπάουντ μέσο όρο.

Αυτά δεν είναι εντυπωσιακά νούμερα και ούτε σημαίνει πως αν διπλασιάσει τα λεπτά συμμετοχής του , θα διπλασιάσει και τους παραπάνω μέσους όρους ( το έχουμε μάθει αυτό τα τελευταία 2 χρόνια ).

Ο Χαρίσης δεν είναι για να παίζει 20-25 λεπτά , είναι όμως χρήσιμος όταν παίζει λίγο ( κάτω από 15 λεπτά ).

Και η μεγαλύτερη του χρησιμότητα;

Το αμυντικό ριμπάουντ.

Φέτος , όταν είναι αυτός στο παρκέ , μαζεύει το 42% των διαθέσιμων αμυντικών ριμπάουντ , με το 20% να είναι επιθετικά και τα υπόλοιπα να τα παίρνουν οι συμπαίκτες του.

Τι σημαίνει αυτό; Απλά να αναφέρω πως ο τελευταίος παίκτης που είχε πάνω από 40% των διαθέσιμων αμυντικών ριμπάουντ είναι ο Βράνκοβιτς , το 95/96 με τον Παναθηναϊκό και ο τελευταίος που είχε πάνω από 30% ήταν ο Μπουρούσης το 07/08.

Τώρα , το 42% είναι υπερβολικό και δε νομίζω πως θα συνεχιστεί για όλη τη χρονιά  ( ο μέσος όρος καριέρας του είναι 15% στα συνολικά ριμπάουντ και 21% στα αμυντικά ) , αλλά πιστεύω πως θα είναι αρκετά υψηλό κι εξηγούμαι.

Ο Νέιμικ , σαν βασικός αντιμετωπίζει τα βαριά όπλα των αντιπάλων μας , μέσα στη ρακέτα , παίκτες κοντά στη δυναμική και ύψος του.

Ο Χαρίσης όμως , σαν αλλαγή , σπάνια αντιμετωπίζει τέτοιους παίκτες , γιατί οι περισσότερες ομάδες της Α1 , δεν έχουν τη δυνατότητα να έχουν 2 τέτοια κορμιά ( ούτε εμείς την πολυέχουμε βέβαια , αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα…) .

Επίσης , παίζοντας με τα ”δεύτερα” , υπάρχουν πολλά άστοχα σουτ διαθέσιμα και σίγουρα το να έχεις ένα κορμί στα 2.12 μέσα στο παρκέ , βοηθάει.

Φυσικά , δε λέω πως ο Χαρίσης στα γεράματα θα γίνει μεγάλος ριμπάουντερ. Αν του δώσουμε παραπάνω λεπτά , αρχίζει τα πλάγια fade away και γίνεται εκνευριστικός. Η χρησιμοποίηση του για λίγα λεπτά όμως , είναι απαραίτητη , γιατί εκμεταλλευόμαστε τις αδυναμίες των αντιπάλων στο έπακρο.

Λίγα λεπτά και καλά…