Η αμοιβή και η ανταμοιβή

Αρκετό καιρό τώρα βλέπουμε την ομάδα να πασχίζει, όχι να κερδίσει τον αγώνα, απλά να βρει τα πατήματά της και να διατηρήσει μία σταθερότητα στην απόδοσή της. Υπάρχουν κάποια αγωνιστικά λεπτά που είμαστε αρκετά καλοί, κάποια που είμαστε πολύ μέτριοι και ακόμα περισσότερα που είμαστε ανεξήγητα τραγικοί. Αυτή η διαδοχή επιδόσεων , σε συνδυασμό με την αβέβαιη οικονομική κατάσταση του συλλόγου, έχει προκαλέσει πολλούς αντιλόγους στο φίλαθλο κοινό, στην προσπάθειά μας να εξηγήσουμε αυτό που τα μάτια μας αντικρίζουν έπειτα από κάθε αγώνα.

Θα καταθέσω τις απόψεις μου σχετικά με την θεωρία ή την πεποίθηση που επικρατεί τελευταία πως κάποιοι παίκτες ή και όλοι, δεν είναι πληρωμένοι ή δεν νοιώθουν την ασφάλεια που θα έπρεπε από την διοίκηση, οπότε η αγωνιστική τους απόδοση είναι τουλάχιστον κάτω του μετρίου.

Θα ενημερώσω πως έχω περάσει από όλα τα στάδια στα οποία συνυπάρχει η εργασία και η αμοιβή, τον πρωταθλητισμό χωρίς αμοιβή, τον επαγγελματικό αθλητισμό, ως υπάλληλος μαγαζιού, υπάλληλος εταιρίας, αφεντικό εταιρίας, επιχειρηματίας και ελεύθερος επαγγελματίας.

Θα συνεχίσω και θα επιμείνω, πως τα πάντα είναι αλληλένδετα με τον χαρακτήρα σου σαν άνθρωπος και την ιδιοσυγκρασία σου. Με την φιλοσοφία που έχεις για την δική σου ζωή και την ζωή γενικότερα. Είναι η μίξη, προσωπικών βιωμάτων από το παρελθόν και αντιλήψεων που κρατάς στην συνείδησή σου.

Τα πάντα στην ζωή συγκατοικούν με τους πυλώνες της προσωπικότητάς σου, που χτίζεις καθημερινά και ανά πάσα στιγμή φανερώνεις στους υπόλοιπους γύρω σου, πόσο καλά ή όχι τους έχεις στερεώσει. Αναφέρομαι στην εικόνα του αθλητή, του υπαλλήλου, του αφεντικού, του συζύγου και του ανθρώπου, για να μην ξεχνιόμαστε. Είναι γνωστό ότι για να πετύχεις το «γίγνεσθαι» είναι το σημαντικότερο και πιο δύσκολο. Όμως με την βοήθειά του παρουσιάζεις και το φαίνεσθαι. Για χρόνια, ακατάπαυστα, γκρεμίζεις, χτίζεις, αναδιαμορφώνεις, διακοσμείς και μόλις είσαι έτοιμος, παρουσιάζεις σε όλους την βιτρίνα του εαυτού σου. Όχι αυτό που αντικρίζεις στο βάθος του καθρέφτη στο μπάνιο σου. Αυτό είναι κάτι πολύ προσωπικό σου και δεν θέλω να το ξέρω να σου πω την αλήθεια. Μιλάω για την εικόνα, την συμπεριφορά και το ηθικό πλαίσιο μέσα στο οποίο υπάρχεις σαν επαγγελματίας.

Τελειώνω με τα ψυχολογικά και κατευθύνομαι αμέσως στα δικά μας.

Είναι 2^η σερί χρονιά, που ο κόσμος αναγκάζεται και συσχετίζει τις επιδόσεις των παικτών με την πληρότητα ή το μέγεθος της τρύπας στις τσέπες τους.

Προσωπικά, θεωρώ απαράδεκτο να μην ασκώ σωστά το επάγγελμά μου, κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη. Αν δεν είμαι καλός, ή θα βελτιωθώ ή θα κάνω κάτι άλλο. Δεν γίνεται να υπογράφω συμβόλαιο, σύμφωνα με το οποίο υποχρεούμαι να παραδίδω σάντουιτς και επειδή έχω ακούσει ότι το αφεντικό μου δεν πληρώνει το ΦΠΑ ή δεν θα με πληρώσει τους επόμενους μήνες, να πηγαίνω τις παραγγελίες σε λάθος παραλήπτες ή να κάθομαι και να τρώω μόνος μου τα σάντουιτς. Αν δεν γουστάρω την κατάσταση που βιώνω, θα βρώ τον τρόπο να την αλλάξω ή να την αξιοποιήσω.

Θα βρω κίνητρο ώστε να έχει νόημα αυτό που κάνω.

Θα φύγω διότι δεν μου αρέσει αυτό που συμβαίνει.

Θα κερδίσω εμπειρίες για τον εαυτό μου χωρίς να προσβάλλω κανέναν άλλον.

Θα χρησιμοποιήσω την ευκαιρία που μου δίνεται να γνωρίσω κόσμο και να δικτυωθώ για το μέλλον μου.

Αλλά ποιος είμαι εγώ μωρέ που θα κρίνω έναν αθλητή που περνάει την 2^η δεκαετία της ζωής του;

Αυτός που δεν πληρώνει, για λόγους που κανένας δεν γνωρίζει στα αλήθεια, όμως ο καθένας θα κρίνει ανάλογα με την δική του θεωρία, είναι κατάπτυστος. Είναι αλήτης, κλέφτης ή άτυχος. Είναι ασόβαρος, αντιεπαγγελματίας, ανήθικος, ανίκανος, ευάλωτος και ξεροκέφαλος.

Εσύ αθλητή μου τι θα κάνεις λοιπόν τώρα που δεν αμείβεσαι; Έχεις την ευκαιρία να δείξεις ποιος είσαι και τι θέλεις! Όταν ο γιαλός είναι στραβός, γίνεται ακόμα πιο ευνοϊκό το περιβάλλον για σένα που σέβεσαι τον εαυτό σου, να σταθείς ίσια και ισχυρός όπως είσαι να ορθώσεις ανάστημα και να ξεχωρίσεις. Και να είσαι σίγουρος πως θα έρθουν και άλλοι δίπλα σου, είτε για να κρατηθούν είτε για να σε βοηθήσουν.

Πάρε την απόφασή σου και αν θέλεις δοκίμασέ το. Η ανταμοιβή θα είναι ανεκτίμητη.

Κάπως έτσι δεν έγινε και το 98’;