– Τι συνέβη το περασμένο καλοκαίρι έχοντας τελειώσει η πρώτη σεζόν “υποστήριξης” από τον Νίκο Λάσκαρη;
«Τελειώνοντας την περσινή χρονιά, είχαμε συμφωνήσει ότι θα έπρεπε με κάθε θυσία να κρατήσουμε αυτή την ομάδα και ζητήσαμε από τον χορηγό να μας απαντήσει άμεσα αν προτίθεται να βοηθήσει και να στηρίξει αυτή την προσπάθεια. Υπήρξε διαβεβαίωση ότι θα την στηρίξει».
– Ο καιρός περνούσε το καλοκαίρι με πολλούς να ακούν “ψιθύρους” ότι δεν θα συνεχιζόταν αυτή η στήριξη αλλά από το Παγκράτι να βγαίνει μια ηρεμία ότι θα βρεθεί άκρη; Ηταν τεχνητή ή όντως υπήρχαν διαβεβαιώσεις;
«Με βάση την διαβεβαίωση που προανέφερα, ήταν λογικά αρχικά να υπάρχει ηρεμία. Οσο περνούσε ο καιρός όμως, προφανώς και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι αυξάνονταν οι πιθανότητες να μην υπάρξει τελικά βοήθεικα από τον χορηγό»
– Ποια εποχή και από ποια γεγονότα άρχισε να γίνεται κοινή η πεποίθηση ότι η χρονιά κινδύνευε με πολύ άσχημες καταστάσεις;
«Όταν πειστήκαμε ότι βοήθεια από τον χορηγό δεν θα υπήρχε και άρχισαν οι αποχωρήσεις των παικτών, ήταν βέβαιο ότι η ομάδα βάδιζε με μαθηματική ακρίβεια στον υποβιβασμό. Πλέον, η προσπάθεια μετατοπίστηκε εκ των πραγμάτων στο να την τελειώσουμε με κάθε τρόπο, αφού τα έξοδα ήταν τεράστια χωρίς τη στήριξη ενός χορηγού, τα ταξίδια, τα λειτουργικά και όλα τα βασικά που απαιτούνται».
Προσωπικά την ιστορία αυτή τη θεωρώ ως τη μεγαλύτερη απόδειξη της φετεινής οικονομικής δυσπραγίας του Λάσκαρη.