Για όσα γράφτηκαν στο Φύλλο Αγώνα, είπε: «Όντως έπεσε ένας αναπτήρας. Και μια… καραμέλα. Το φτύσιμο στο πρόσωπο δεν έχει γίνει. Δεν είναι δυνατόν από την κερκίδα, άνθρωπος σε κίνηση, περίπου στο τρίποντο της δικής μας ρακέτας, με πλάτη στην κερκίδα, με 15 μέτρα μακριά και 4 μέτρα ύψος, να γίνει… σκοποβολή του σάλιου ενός φιλάθλου στο πρόσωπο της κυρίας Τσαρούχα. Ήμουν μπροστά, δεν υπάρχει. Δεν ισχύουν αυτά που γράφει το Φ.Α. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια, η ομάδα βρίσκεται σε έναν δρόμο οικονομικής εξυγίανσης, θεωρήσαμε πως η προσπάθεια αυτή θα πάει στράφι εξαιτίας της κας. Τσαρούχα, οπότε αποφασίσαμε την εκκένωση για να μην τιμωρηθεί η ομάδα. «Όταν μια ομάδα δέχεται τέτοιες σφαγιαστικές διαιτησίες, εντός και εκτός έδρας, χάνει βαθμούς… Όταν συνεχίζεται αυτό το… βιολί, συνιστά προσπάθεια οικονομικού αφανισμού».
Πες ρε γκοστμπαστερς ποιος μας κυνηγαει?
Ο Βασιλακοπουλος εφυγε, τον λιολιο τον στηριξαμε, στην εοκ εχεις τον ζεμπεκη, στον εσακε τον χρυσοδακτυλο! Ποιος? Ποιος?
Και για ποιο λογο? Διεκδικουμε τιποτα? Παιρνουμε την θεση καποιου?
Ε ρε παραμυθι που τρωμε!
Παρακολουθώ πολλά παιχνίδια της Α1 κάθε χρόνο και νομίζω πως όλοι συμφωνούμε ότι και φέτος ο Άρης έχασε 2-3 ματς λόγω διαιτησίας ενώ αντίστοιχα δεν κέρδισε κανένα λόγω εύνοιας. Το ίδιο ισχύει στα τελευταία 10-20 χρόνια.
Ωστόσο, απορώ και εγώ ποιος μας κυνηγάει;;; Πρόεδροι στον ΕΣΑΚΕ έρχονται και φεύγουν, πρόεδρος στην ΕΟΚ άλλαξε, κυβερνήσεις αλλάζουν, υπουργοί το ίδιο, συγνώμη…. αλλά τι σκ@τ@ συμβαίνει!!!;; Δεν μπορώ να πιστέψω ότι όλο το μπασκετικό οικοδόμημα είναι αντί -αρειανο, αυτό ονομάζεται σύνδρομο καταδίωξης
Μας ζηλεύουν.Ειναι ζουλιαρηδες.
Ο βασικός λόγος που μας κυνηγάνε διαχρονικά και θα συνεχίσουν να το κάνουν όσο υπάρχουμε, είναι η ιδιοσυγκρασια μας σαν λαός. Δεν είμαστε εύκολα κατευθυνομενοι, δεν κάνουμε εύκολα συμμαχιες και έχουμε και μια υπεροψια που τους τρελαίνει. Και δεν την αποκτήσαμε τη δεκαετία του 80 αλλά την είχαμε πάντα. Και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό. Ξέρουν ότι αν υπάρχει μια ομάδα που μπορεί να τους μπει στο ρουθουνι είμαστε εμείς. Πάντα σε όλα τα αθλήματα, στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ, στο βόλεϊ, στο πόλο, στο μποξ και σε πολλά άλλα, εμείς ήμασταν οι πρώτοι εκτός Αθήνας που είχαμε επιτυχιες. Και ξέρουν ότι δε χρειαζόμαστε και πολλά μέσα για το ξανακάνουμε. Σε αντίθεση με τους δίπλα που ποτέ δεν τους φοβήθηκαν γιατί μπορούν και τους έλεγχουν.
Και τι σημαίνει ότι άλλαξαν όλα αυτά που λες;Και στο ποδόσφαιρο άλλαξαν οι πρόεδροι της σούπερ λιγκ, παλιότερα της ΕΠΑΕ, άλλαξαν οι πρόεδροι της ΕΠΟ, άλλαξαν οι κυβερνήσεις αλλά ένα πράγμα παραμένει σταθερό.Ο ατελείωτος, διαρκής πόλεμος στον Άρη (χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχει ευθύνη δική μας).Μήπως κι εκεί έχουμε σύνδρομο καταδίωξης;
Εγω δε θυμάμαι κάποια εποχή που να μη μας κυνηγούσαν. Από τα τέλη του 70 που είδα το πρώτο μου ματς και πιο παλιά που μου μιλούσε ο πατέρας μου, μέχρι σήμερα, το ίδιο κυνηγητό γινόταν. Και στην χρυσή μας εποχή ακόμα μας εβαζαν να παίξουμε Σάββατο στις 5 ενώ παίζαμε Ευρώπη Πέμπτη 9.45. Θυμάμαι ένα παιχνίδι στο παλε, που παίζαμε με τα πιτσιρίκια γιατί είχε αργήσει να γυρίσει η ομάδα και έφτασε στο ημίχρονο. Τους έβαλε ο ιωαννιδης να περάσουν μέσα από το γήπεδο για να τους χειροκροτησει ο κόσμος και να αλλάξει το κλίμα. Τελικα το πήραμε το ματς, αλλά καταλαβαίνετε τι γινόταν. Άμα καθησουμε και θυμηθούμε έχουμε να γράφουμε μια μέρα.
Χωρις δυνατη διοικηση δε μπορει ν αλλαξει κατι. Οτι κ να λεμε. Μεχρι τοτε θα συμβαινουν τετοια, θα βγαζουμε ανακοινωσεις κ θ κανουμε κινησεις για ν γλυτωνουμε τα χειροτερα….