Στο Αυτοκρατορικό Παλάτι(γνωστό στους κοινούς σαν Palais Des Sports) τα πράγματα έχουν χάσει την παλιά τους αίγλη, αλλά ακόμα νιώθεις την αύρα της Αυτοκρατορίας όταν μπαίνεις μέσα σε αυτό.
Ο Αυτοκράτορας, Ιωάννης Δαμιανίδης Α’ ο Δερματινάκης, έχει τον τίτλο, αλλά δεν έχει τίποτα από την παλιά δύναμη.
Η Αυτοκρατορία του είναι πια μια κουκκίδα στον χάρτη.
Οι διαμάχες του με τους γείτονες βάρβαρους, εξασθένησαν τόσο την Αυτοκρατορία και δώσανε την ευκαιρία στα 2 μισητά νότια βασίλεια να εισβάλλουν στους χώρους τις Αυτοκρατορίας.
Το Παναθηναϊκό και το Πειραιώτικο βασίλειο ήταν πια κυρίαρχα, όχι μόνο στην Ελληνική επικράτεια, αλλά και σε όλη την Ευρώπη.
Η Αυτοκρατορία, με νύχια και με δόντια, κρατιέται ανεξάρτητη, αλλά για να το πετύχει αυτό πρέπει να συναναστρέφεται με τους εχθρούς,να κάνει πράγματα που δεν θα τα έκανε παλιά.
Να πουλάει τα καλύτερα εμπορεύματα της σε αυτούς…
Καινούρια μέρα όμως ξημέρωσε και ο Αυτοκράτορας δε θέλει να κάνει τέτοιες σκέψεις…
Άναψε το κεράκι του κάτω από την εικόνα του Θεού Νικ(αυτόν που πιστεύουν όλοι οι ορθόδοξοι υπήκοοι του) και κατευθύνεται προς την αίθουσα του θρόνου.
Η αίθουσα του θρόνου είναι γεμάτη με τα έπιπλα που του είχε αφήσει ο προκάτοχος του, ο Αθανάσιος Τζεβέλεκης Α’ ο Μεγαλοστόμης, έπιπλα κειμήλια για την ιστορία της Αυτοκρατορίας.
Μάλιστα είναι τόσο σημαντικά, που για να σωθούν από τα νύχια των τοκογλύφων πέρυσι, αναγκάστηκε ο Αυτοκράτορας να πουλήσει το καλύτερο του παλικάρι στους Πειραιώτες…
Αλλά αυτά είναι πια ιστορία.
Σπρώχνει την δερμάτινη του καρέκλα πίσω και κάθεται στο γραφείο του…
Ι.Δ.Α’ : Χριστίνα, ετοίμασε μου καφέ σε παρακαλώ
Χ : Μάλιστα κύριε Γιάννη , τον κλασσικό;
Ι.Δ.Α’: Όχι, σήμερα θέλω κάτι σπέσιαλ, κάνε μου έναν φρέντο εσπρέσο με γάλα
Χ: Καπουτσίνο δηλαδή;
Ι.Δ.Α’: Όχι Χριστίνα, φρέντο εσπρέσο με γάλα…
Χ: Μάλιστα κύριε Γιάννη
Μετά από λίγο…
Χ: Κύριε Γιάννη,σας ζητάνε στο τηλέφωνο
Ι.Δ.Α’: Ποιος είναι;
Χ: Ο Πάρις είναι…
Ι.Δ.Α’:
