Το ημερολόγιο έδειχνε Κυριακή 1η Φεβρουαρίου 1998. Ημέρα ξεκούρασης και χαλάρωσης για τους περισσότερους Έλληνες, οι οποίοι είχαν στο μυαλό τους το πρωινό ξύπνημα της Δευτέρας και την επιστροφή στις δουλειές τους. Πράγματα απλά, που όμως εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα δεν ίσχυαν για τους φίλους του ΑΡΗ.
Για αυτούς και άλλους λάτρεις της… “σπυριάρας” όλα κινούνταν γύρω από το φάιναλ φορ του Κυπέλλου Ελλάδος, το οποίο διεξαγόταν στο Αλεξάνδρειο εκείνο το Σαββατοκύριακο.
Από την άλλη ο πάλαι ποτέ “Αυτοκράτορας” του ελληνικού μπάσκετ “βουτηγμένος” στα προβλήματα. Χωρίς διοίκηση και με τη σύσταση μια τριμελούς επιτροπής ώστε να μη διαλυθεί. Με απλήρωτους, για μήνες, παίκτες και υπηρεσιακό προπονητή τον Χρήστο Μαγκώτσιο. Χωρίς τους Ορτίθ και Σοκ, που είχαν αποχωρήσει, με τον Μπόνι να δηλώνει πως αμέσως μετά τον αγώνα φεύγει για Ιταλία, τον Ζάρκο Πάσπαλι να αγωνίζεται με διάστρεμμα και μετά βίας συμπληρώνοντας δεκάδα, ο ΑΡΗΣ κατέβηκε με έκτο παίκτη τον κόσμο του για να κάνει ότι καλύτερο μπορούσε…
Τελικά δεν το έκανε. Πέτυχε όμως κάτι πέρα από αυτό. Το ακατόρθωτο. Αυτό που μόνο μια ομάδα με την ιστορία και το βάρος της φανέλας του ΑΡΗ θα μπορούσε να κάνει.
Τι; Να μπαίνει ως το απόλυτο άουτσάιντερ σε έναν τελικό με μια ΑΕΚ που είχε τουλάχιστον το τριπλάσιο μπάτζετ και εν μέσω χιλίων προβλημάτων, να την νικήσει με 71-68 σε ένα κατάμεστο Παλέ, κατακτώντας έτσι το 7ο Κύπελλο της και συνολικά τον 19ο τίτλο της ιστορίας της.
Τελικός: ΑΡΗΣ-ΑΕΚ 71-68
Διαιτητές: Κουκουλεκίδης-Ζαβλανός
ΑΡΗΣ (Μαγκώτσιος): Λιαδέλλης 22(1), Χρυσανθόπουλος 3(1), Πάσπαλι 12, Σιούτης 15(2), Γαλακτερός 3(1), Ναχάρ 3, Αγγελίδης 5(1), Φλώρος, Όρντμαν, Μπόνι 8.
https://www.allaboutaris.com/mpasket/108353/aplirotoi-kai-magkes-picsvid
Πραγματικα απιστευτο Σαββατοκυριακο.
Παντως αυτο με τους “απληρωτους” καποια στιγμη πρεπει να σταματησει.
Ενα παιδακι που γεννηθηκε εκεινη την χρονια εχει τελειωσει και τον στρατο και τον Αρη ακομα τον βασανιζουν τα ιδια προβληματα
Ένας απο αυτους ειμαι κ εγω αδερφε αν κ τοτε πηγαινα δημοτικό.απο τοτε που θυμαμαι την ομαδα μας μια ζωη κινουμαστε μεταξυ χρεων κ γενικων συνελευσεων.4 κύπελλα ολα κ ολα (αλλοι θα πεις ουτε τοσα δεν εχουν) 2 ελλαδος κ 2 ευρωπαϊκά.χρεη και προσφυγες με πολλα φυγε εσυ -ελα εσυ προπονητων.κακα τα ψεματα αυτος ειναι ο συγχρονος Αυτοκρατορας.
Ανατριχίλα. Ακόμα θυμάμαι τα πανηγύρια που έκανα και την περηφάνια με την οποία πήγα στο σχολείο την επόμενη μέρα. Τι ωραία αίγλη που είχαν τα final four.
Πείτε με καραγκιόζη, αλλά αυτό που θυμάμαι περισσότερο από αυτό το κύπελλο είναι οι “δηλώσεις” του Ιωαννίδη-Καλυβάτση μετά τον αγώνα. Ειδικά η ατάκα: “Ετοιμάζω την ομάδα να έρθει να πάρει το κύπελλο και βρίσκω στο γήπεδο και άλλες ομάδες!” έμεινε στην ιστορία. Απολαύστε: https://youtu.be/p24CEVJhChg
Τέλειο ήταν. Με τους καπνούς από τα αφτιά…
και είναι παοκτσίδες οι αμάν έτσι δεν είναι;
Ο Καλυβάτσης ειναι Αρειανός δηλωμένος. Έχει και δημόσιες ατακες του στο YouTube τύπου ‘Γίνε Άρης να γουσταρεις’!
Και φυσικά είχαμε αποκλείσει και τον παο στο παλέ με επίσης τεράστιο μπάτζετ αλλά τότε τον είχαμε πελάτη
Σαν χτες φοβερο…Πραγματικα απτις πιο ενδοξες στιγμες αλλα…για τοτε.Γιατί τωρα κατι μου λέει οτι σε αντίστοιχες συνθηκες εν ετει 2018 δεν υπήρχε περίπτωση να συμβει.Το μπάσκετ εχει αλλάξει από τότε.. λιγότερο ρομαντικο..λιγότερες σημαίες στις ομάδες.. .αλλα κι εμεις πρέπει να εκσυγχρονιστουμε κάποια στιγμη κ να γινουμε…κανονική ομάδα.. .περα απτα ηρωιλικια κ μετα τη διάλυση κ το απόλυτο τίποτα .. .το ζενίθ κ το ναδιρ..επιτέλους.. κανονική ομαδα.θα συμφωνησω με τον φιλο Αλφαμι.
Α ρε ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ, τι στιγμές μας έχεις χαρίσει και τι μάγκικους τίτλους έχεις πάρει! Μόνο ο ΑΡΗΣ θα μπορούσε με τέτοιες συνθήκες να πάρει τίτλο! Τεράστια φανέλα! Αυτό το κύπελλο των απλήρωτων και το κόρατς μέσα στην Προύσα (με μείον 11 από το πρώτο ματς!) είναι οι πιο αντρίκειοι και μάγκικοι τίτλοι που έχει πάρει ελληνική ομάδα! Μόνο ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΑΡΗΣ μας χαρίζει τέτοιες στιγμές και εύχομαι και στο μέλλον να βγούμε από τις περιπέτειες και να χαρούμε και άλλους τίτλους (και χωρίς να είναι απλήρωτοι οι παίχτες)!
Δε μπορούσα να το δω στο τέλος από την αγωνία, ήταν απίστευτη νίκη, και όποιον και να ρωτήσεις για Πάσπαλι θα σου πει εκείνο το κρίσιμο λει απ που έχασε προς το τέλος και διόρθωσε μετά με φόλοου. Κουνούσε το κεφάλι του και δεν το πίστευε ούτε αυτός ότι θα έχανε αυτό το καλάθι
Η αξέχαστη ‘σφαλιαρα’ του Ζάρκο στη μπάλα!
Ο οποιος Ζαρκο επαιζε με πρησμενο ποδι!!!!
Θυμαμαι στιγμιότυπα αμεσως μετα το παιχνιδι οπου ο Ιωαννίδης τα ειχε παρει , το ένα τσιγαρο μετα το άλλο ,πετουσε χαρτοφύλακες, ,στο τελος εκατσε σε μια γωνια και εβγαζε καπνους απ’ τα αυτια του.
Ο Ιωαννίδης στον ημιτελικό με τον ΠΑΟ πουλούσε αρειανιλίκι. Στο τέλος χειροκροτούσε την ομάδα και τον κόσμο. Πίστευε ότι αφού ξεφορτώθηκε τον Παναθηναϊκό θα πάρει την κούπα κάνοντας περίπατο. Μετά το τέλος του τελικού βέβαια έδειξε τον πραγματικό του χαρακτήρα.
Η ΑΕΚ τη χρόνια εκείνη έφτασε στον τελικό της Ευρωλίγκας.
Μάριο Μπόνι με το τύμπανο! Δε θα ξεχαστεί ποτέ…
Μετα απο τις απιστευτες στεναχωριες π τραβηξαμε στα 3 f4 της ευρωλιγκας, ηρθε αυτη η απιστευτη χαρα αυτου του f4…
Κ ηταν φαιναλ φορ υψηλου επιπεδου αυτο του 98, ηταν φαιναλ φορ ευρωλιγκας!….
Παιζαμε με τους πρωταθλητες ευρωπης(ολυμπιακο), τους προηγουμενους πρωταθλητες ευρωπης(παο,’96) Κ τους φιναλιστ της ευρωλιγκας εκεινη τη σεζον(αεκ)…
Ποσο πιο δυνατο φαιναλ φορ;;;!!!!
Θα το ανταλλασα ομως με ενα απο τα τρια χαμενα??
Μη σου πω ότι θα αντάλλαζα όλα τα υπόλοιπα μετά το ’90 για ένα από τα χαμένα…
Μετα το ’91 ηθελες να γραψεις,αφου πηραμε το πρωταθλημα τοτε, χαχαχαχα!
Δεν ξερω αν το λες ειρωνικα αλλα ναι, κ γω θα ανταλλασα κ το τορινο κ τη προυσα κ αυτο το μαγκικο κ το αλλο φαιναλ φορ με την προκομ κ το κυπελλο στη λαμια, για ενα απο εκεινα τα χαμενα…
Καθόλου ειρωνικά δεν το λέω.
Μπορεί η εποποιία του επετιακού κυπέλλου ή η Προύσα ή η Λαμία να είναι ορόσημα της ιστορίας μας. Όμως, εκείνα τα f4 ήταν τεράστιες ευκαιρίες, παρόλο που ακόμα δεν ήμαστε έτοιμοι ως οργανισμός να επενδύσουμε σε μια τέτοια επιτυχία. Ας το παίρναμε και θα οργανωνόμασταν μετά :-p
Το να πάρουμε ένα πρωταθλητριών τότε θα ήταν η μεγαλύτερή μας επιτυχία και θα μας έκανε την απόλυτη ομάδα. Εγώ θα αντάλλαζα πολλά για ένα πρωταθλητριών. Το Κόρατς και το κυπελλούχων ήταν έπη αλλά δεν θα είναι ποτέ πρωταθλητριών. Ήταν τεράστιες ευκαιρίες που μάλλον δε θα ξαναέρθουν ποτέ. Κάναμε και εμείς τα λάθη μας τότε αλλά και κάποια πράγματα δε μας βγήκαν ενώ ήμασταν αναγκασμένοι να παίζουμε και με ένα ξένο
Πραγματικά αξέχαστες στιγμές! Βέβαια από τον τίτλο “απλήρωτοι και μάγκες” προς στιγμήν νόμιζα ότι το άρθρο θα μιλάει για τον Μούρτο, τον Τσαϊρέλη, τον Φλιώνη, τον Πουλιανίτη, τον Χριστίδη, τον Καλαϊτζάκη, τον Βουλγαρόπουλο και ακόμα ακόμα τον Μποχωρίδη, οι οποίοι, παιδιά, κακά τα ψέματα κάνουν ΤΕΡΑΣΤΙΑ υπομονή και με το γεγονός ότι παίζουν απλήρωτοι για δεύτερη συνεχή χρονιά (οι περισσότεροι) γίνονται ΜΑΓΚΕΣ στα μάτια μου! Μπορεί να τους κράζουμε για την μέτρια έως κακή απόδοσή τους, αλλά ας σκεφτούμε όλοι μας τι σημαίνει να εργάζεσαι (γιατί δουλειά είναι και έχουν κι αυτοί προσωπική ζωή και λογαριασμούς να πληρώσουν) και να μην παίρνεις μία, να τα ακούς από όλους και να μην μπορείς ούτε να σκεφτείς να φύγεις από την εταιρία διότι θα σε πουν και μισθοφόρο!!! Respect guys!