Σαν σήμερα , 4 Μαΐου του 2003, πήραμε το τρίτο – και τελευταίο μέχρι το επόμενο – Ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία του συλλόγου. Μίλκο καπ το λένε κάποιοι , αλλά πραγματικά μια ματιά στις ομάδες που παίξανε στον θεσμό , δείχνει το αντίθετο , θα έλεγα πως η διοργάνωση ήταν εφάμιλλη του Eurocup.
Η ομάδα τότε ήταν η αρχή της αναγέννησης μας. Δυο χρόνια πριν παλεύαμε για τη σωτηρία και εκείνη τη χρονιά ξεκινήσαμε να χτίζουμε μια ομάδα ,που μας πήγε για πολλά χρόνια ( και μας έφερε δυο τίτλους , συμμετοχές Ευρωλίγκα και πολλές χαρές ).
Στην Ευρώπη , είχαμε 64 ομάδες στην αρχή που είχαν χωριστεί – με γεωγραφικά κριτήρια σε 3 ομίλους. Στον όμιλο μας περάσαμε πρώτοι και στην επόμενη φάση του θεσμού , περάσαμε ξανά πρώτοι σε έναν όμιλο με την Χαποέλ ΤΕλ Αβίβ , Κίμκι και Στρασμπούργκ.
Στους 8 νικήσαμε σε διπλά παιχνίδια την Λουκόιλ ( 91-73/67-77 ) και φτάσαμε στο φάιναλ φορ .
Ο Βασιλακό αποφάσισε να γίνει στο Παλέ ( πολύ πιο εύκολα από τον φετινό τελικό είναι η αλήθεια ) κι αφού περάσαμε την Χέμοφαρμ , παίξαμε με το φαβορί της διοργάνωσης , την Προκόμ ( 17-3 ρεκόρ μέχρι τότε ) .
Τα στατιστικά μας :
Γουίλι να μας οδηγεί και με Νικολαίδη , Στακ και Γκρκατ ( πως βάρεσε 4 τρίποντα μου λέτε , που ο τύπος δεν κουνιόταν από την ρακέτα ) συμπαραστάτες ( οι κομπάρσους ) φτάσαμε στον τελικό.
Το boxscore του αγώνα:
Με Νίκο Γκάλη στις κερκίδες , Αλεξανδρή στον πάγκο , Βαγγέλη Ιωάννου στο ρεπορτάζ από το παρκέ και Χατζη στη μετάδοση , δε θα μπορούσε παρά να είναι επικό και πλέον καλτ παιχνίδι και μετάδοση.
Πραγματικά το όλο παιχνίδι ήταν δραματικό , η Πρόκομ ήταν φανερά καλύτερη ομάδα , αλλά εμείς εκεί , με τον νόμο του Παλέ , μέναμε κοντά .
Φυσικά μας έκαναν και δώρα , όπως το φάουλ στον Σόλομον στα 3 δευτερόλεπτα πριν το τέλος , που τον έστειλαν στις βολές ( μεγάλη βλακεία ) , αλλά τι να κάνουμε , μας ήθελε πολύ εκείνο το κύπελλο!
Οι 4 παράγοντες στου παιχνιδιού:
| ΟΜΑΔΑ | OffEff | DefEff | Pace | EFG% | ORR | TOR | FTR |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ΑΡΗΣ | 110.4 | 109.5 | 75.9 | 51 | 40 | 16 | 43 |
| PROKOM | 109.5 | 110.4 | 60 | 27 | 22 | 45 |
19 επιθετικά ριμπάουντ , μας έσωσαν , γιατί πραγματικά τα είχαμε σπάσει εκείνη τη βραδιά.
Κανένα όμως μεγαλύτερο από αυτό
η σκηνή που ο Γκάλης κρατάει την καρδιά του και χαμογελάει όλη η αλήθεια.
Δε πιστεύω πως για εκείνα τα 2-3 δευτερόλεπτα από την στιγμή που η μπάλα χτυπάει σίδερο μέχρι το επιθετικό ριμπάουντ και τον Ραίσεβιτς να τρέχει υπήρχε καρδιά που να χτυπούσε.
Όσο αναφορά την διοργάνωση ήταν δύο ταχυτήτων όπως είναι φέτος το Τσάμπιονς λιγκ.
Με καμιά 15αριά πολύ καλές ομάδες και από εκεί και πέρα το χάος
Αυτό που έβαλε ο Ραίσεβιτς εντωμεταξύ ήταν δύσκολο, πάνω σε άμυνα με σπάσιμο
το έκανε σκόπιμα για να κυλήσει και λίγο ο χρόνος.
😉
Πάντως αν το παιχνίδι γινόταν σε ουδέτερο έδαφος πιστεύω θα είχε την ίδια κατάληξη με τον τελικό της Σαρλεουά.
Ο νόμος του Παλέ έδωσε απίστευτη ώθηση.
Τα 17 ριμπαουντ του Στακ στον τελικό έρχονται να προστεθούν στα 18 του Τάρπλευ στο Τορίνο!!
Και είχε και 14 στον ημιτελικό
με τα στατιστικά του παιχνιδιού κάτι δε πάει καλά.
Ο Στακ σίγουρα δεν έπαιξε ένα λεπτό και σίγουρα το άθροισμα του χρόνου όλης της ομάδος δε μπορεί να είναι πάνω από 200 λεπτά και μάλιστα διαφορετικός από ομάδα σε ομάδα.
Τρελα στατιστικα per40 o Ryan παντως
Ναι δεν έπαιξε τόσα λεπτά εννοείται ☺