Σαν σήμερα, κλείνουν 23 χρόνια από το πρώτο μας ευρωπαϊκό και πριν από δύο χρόνια είχαμε κάνει μια ανάλυση του αγώνα μέσα από τα στατιστικά. Επειδή έχει έρθει νέος κόσμος στο σαιτ, ευκαιρία είναι να το ξαναδούμε.
Κλείσαμε 21 χρόνια από τον τελικό του Τορίνο , το πρώτο Ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία του συλλόγου. Ένα τρόπαιο , που ήρθε στο τέλος της χρυσής μας εποχής , ουσιαστικά ήταν το κύκνειο άσμα , μιας γερασμένης και χρεοκοπημένης ομάδας.
Ήταν όμως ένα τρόπαιο που μας το χρωστούσε η ιστορία , έστω και τη τελευταία στιγμή , έστω και με αυτόν το τρόπο ,έστω κι αν με τα επεισόδια που έγιναν μετά τον αγώνα χαλάσαμε την εικόνα μας κι άφησαν μια περίεργη γεύση.
Αυτό το παιχνίδι λοιπόν , είναι το καταλληλότερο , για να εγκαινιάσουμε μια σειρά από άρθρα , στα οποία θα βλέπουμε ιστορικά παιχνίδια της ομάδας , με μια σύγχρονη ματιά.
Την εποχή εκείνη , μιλάμε βέβαια , για τελείως διαφορετικό μπάσκετ.
Πολλά isolation , σχεδόν καθόλου σκριν , κυρίως μακριά από την μπάλα και με λίγους παίκτες να μονοπωλούν τις επιθέσεις , 30 δευτερόλεπτα επίθεση και 2 ημίχρονα…εποχές! ( όποιος σκέφτηκε πως έτσι παίζουμε ακόμα σαν ομάδα , είναι κακεντρεχής! )
Στο πρωτάθλημα εκείνης της περιόδου , τα πράγματα δεν πήγαν και πολύ καλά , αλλά στο Σαπόρτα ( Κυπελλούχων ) ο Άρης ήταν η καλύτερη ομάδα.
Για την ιστορία , τα στατιστικά μας στο Σαπόρτα εκείνης της περιόδου( υπάρχουν στατιστικά μόνο από 14 παιχνίδια και για κάποιο λόγο δε μετρούσαν τις τάπες…):
Σε 16 παιχνίδια είχαμε 1 ήττα , κι αυτή , αδιάφορη στη φάση των ομίλων .
Είχαμε 80,2 πόντους μέσο όρο στην επίθεση , με 116 επιθετική αποτελεσματικότητα.
Τάρπλει , Άντερσον και Γιαννάκης ήταν οι 3 παίκτες που είχαν τα 42 από 61 σουτ της ομάδας ανά αγώνα.
Η Εφές ήταν η έκπληξη του θεσμού , παίζοντας άμυνα που τσάκιζε κόκαλα και έφτασε στον τελικό με τον τίτλο του αουτσάιντερ , κάτι που την έκανε να παίζει χωρίς άγχος.
Αντίθετα εμείς , το φαβορί και η καλύτερη ομάδα είχαμε πνιγεί στο άγχος.
Λίγο αυτό , λίγο η άμυνα της Εφές και φτάσαμε στο να πετύχουμε 30 πόντους κάτω από τον μέσο όρο μας!
Ο Γιαννάκης , ένας τεράστιος παίκτης , είχε μια από τις χειρότερες Ευρωπαϊκές του βραδιές , με 1/7 σουτ και 7 λάθη σε 36 λεπτά και μάλιστα δεν επιχείρησε σουτ στο δεύτερο ημίχρονο!
Ο Τάρπλει ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας και ο πρώτος ριμπάουντερ ( 19 πόντοι και 20 ριμπάουντ ) αλλά με κακά – για αυτόν – ποσοστά , 8/18 σουτ.
Το boxscore του αγώνα:
Εμείς ξεκινήσαμε το παιχνίδι με Γιαννάκη , Γάσπαρη , Άντερσον , Μισούνοφ και Τάρπλει.
Το παιχνίδι ξεκίνησε άσχημα και πολύ γρήγορα βρεθήκαμε πίσω με 1-11. Μέχρι τα μέσα όμως του ημιχρόνου είχαμε φέρει το παιχνίδι στα ίσια ( 23-23 ) και στο τέλος του βρεθήκαμε πίσω με 3 πόντους ( 32-29 ) , αλλά η εικόνα δεν είχε αλλάξει.
Δεν μπορούσαμε να βάλουμε καλάθι ( 11/33 σουτ ) , κάναμε λάθη ( 7 λάθη ) και πολλές κακές επιθέσεις. Το μόνο που μας κρατούσε στο παιχνίδι ήταν τα 12 ( !!! ) επιθετικά μας ριμπάουντ.
Ο Σέρφ στο πρώτο ημίχρονο , άφησε το παιχνίδι να πάει μόνο του , αφού πέρα από τα 2 τάιμ άουτ που πήρε , η μόνη αλλαγή που έκανε ήταν αυτή του Ιωάννου στη θέση του Γάσπαρη για τα τελευταία 4 λεπτά!
Στο δεύτερο ημίχρονο , όμως , ξεκίνησε από τα αποδυτήρια της αλλαγές , βάζοντας τον Βουρτζούμη στη θέση του Γάσπαρη.
Ξεκινήσαμε χλωμά πάλι τα πρώτα 5 λεπτά ( 36-31 το σκορ , με 1/6 σουτ ) κι έτσι έριξε στο παιχνίδι τον Αγγελίδη στη θέση του Μισούνοφ , σε μια προσπάθεια να ανοίξει λίγο τη ρακέτα των Τούρκων , με το καλό σουτ του και την ταχύτητα του.
Εκεί άλλαξε τη ροή του αγώνα και το 36-31 έγινε 38-39 στο 30′! Αντί όμως να πάρουμε το μομέντουμ του παιχνιδιού , η αστοχία μας και τα λάθη , κρατούσαν την Εφές στο παιχνίδι.
7 λεπτά πριν το τέλος και με το σκορ στο 44-42 υπέρ της Εφές , ο Σερφ , ρίχνει τον Ιωάννου και τον Γάσπαρη στο παιχνίδι , στη θέση του -εκνευρισμένου – Γιαννάκη και του Βουρτζούμη.
Η αλλαγή του Ιωάννου ήταν αυτή που κέρδισε το παιχνίδι , κατά τη γνώμη μου.
Το 44-42 έγινε 45-50 υπέρ μας σε 3 λεπτά , με τον Ιωάννου να παίζει μεγάλη άμυνα στον Ναουμόφσκι , έχοντας 2 κλεψίματα και δίνοντας στην επίθεση 2 ασίστ!
Στο 3΄07΄΄ , ο Σάριτσα πετυχαίνει ένα τρίποντο και γράφει το 48-50. Από εκείνο το λεπτό και μετά είχαμε 4 λάθη και 3 άστοχα σουτ κι από τις 2 ομάδες !
Ποιοτικά ήταν πολύ κακό παιχνίδι , είναι ο τελικός με το μικρότερο σύνολο πόντων ( 98 ) στην ιστορία των Ευρωπαϊκών τελικών , αλλά αφού νικήσαμε , τι μας νοιάζει;
Οι 4 παράγοντες στου παιχνιδιού:
[table “155” not found /]
Shotchart του παιχνιδιού :
Όπως βλέπετε είχαμε 40 από τα 58 μας σουτ μέσα από το ζωγραφιστό , πράγμα που δείχνει την υπεροπλία που είχαμε. Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα είχαμε νικήσει εύκολα , αλλά όπως είπαμε και πιο πάνω , είχαμε πάρα πολύ μεγάλη αστοχία…
Πολυ ωραια δουλεια. Night….εχεις κανει τι ιδιο και για αλλους παλιους αγωνες?
Ναι κάποιους ακόμα
Μπορεις καπως να μου στείλεις και τους υπολοιπους?
Αν τους βρω, γιατί μετά την αλλαγή σερβερ τα παλιά αρχεία μπλεχτηκαν αρκετά.
Οσο σκέφτομαι ότι ο Μητρούδης κράτησε το Γιαννάκη κι έδιωξε το Γκάλη ακόμη πάω να σκάσω. Φανταστείτε Γκάλη και Τάρπλει στην ίδια ομάδα..Ακόμη πρωταθλήματα θα παίρναμε……
Με τι λεφτά; λογικά κι ο Γκάλης θα έφευγε την επόμενη χρονιά. Αλλά μια χρονιά Γκάλη/Τάρπλει με Στιβ στον πάγκο θα ήταν για ταινία
Και σκέψου ότι την προηγούμενη χρονιά ο Γιαννάκης είχε μανουριάσει χοντρά επειδή αν θυμάμαι καλά δεν έπαιρνε τα ίδια λεφτά με τον Γκάλη με αποτέλεσμα να μην παίξει σε πόσα παιχνίδια ..Ο Γκάλης ποτέ δεν έκανε κάτι τέτοιο …Για να θυμόμαστε και ποιός ήταν το πρότυπο του επαγγελματία δηλαδή …Ήταν η αρχή των πέτρινων χρόνων …Θυμάμαι τί κλάμα είχα ρίξει τότε πιτσιρικάς που πέφτανε οι σφαλιάρες η μία μετά την άλλη …
Γιατί λιγότερα πήρε ο μισθοφόρος Γιαννάκης;;; Το αν θα είχαμε λεφτά είναι ρητορική ερώτηση.
16 χρονων ημουν τοτε και θυμαμαι ακομη πού ειδα το ματς, με ποιους ημουν και τί τρωγαμε! Πραγματι το ματς το πηρε ο Ιωαννου. Τα λογια του Σκουντη “ριμπαουντ ο Μισουνωφ… ναι… ο Αρης ειναι κυπελλουχος Ευρωπης…” ακομη ηχουν στα αυτια μου!
Παντως εκεινη τη χρονια αν δεν ειχαμε τραυματισμους και ειχαμε το διδυμο Γιαννακη- Ταρπλεϊ να παιζουν ολη τη σεζον, μεχρι και πρωταθλημα παιρναμε!